Στους δρόμους ξέρεις ότι μπορεί και να πεθάνεις.. «Όταν βγαίνεις στους δρόμους πρέπει να περιμένεις το οτιδήποτε. Κατά βάθος, ξέρεις ότι μπορεί να μην επιστρέψεις ποτέ», λέει στο BBC Ιρανός διαδηλωτής, περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα..
Οι διαδηλώσεις στο Ιράν συνεχίζονται παρά τη σφοδρή καταστολή από τις δυνάμεις ασφαλείας, που σύμφωνα με μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει οδηγήσει στο θάνατο τουλάχιστον 201 ανθρώπους. Τα επεισόδια ξέσπασαν μετά το θάνατο της 22χρονης Μαχσά Αμινί, που κρατήθηκε από την αστυνομία ηθικής για φερόμενη παραβίαση των αυστηρών κανόνων ενδυμασίας.
Στο Ιράν τα ΜΜΕ είναι ελεγχόμενα και στα ξένα ΜΜΕ έχουν επιβληθεί αυστηροί περιορισμοί, ως εκ τούτου η ροή της ενημέρωσης είναι ισχνή, αν όχι απολύτως περιορισμένη.
Το BBC Today μίλησε με έναν διαδηλωτή στην Τεχεράνη, τον Φάουαζ, ο οποίος χωρίς να δώσει το πραγματικό του όνομα, για λόγους ασφαλείας, περιγράφει την κατάσταση που αντιμετωπίζουν στους δρόμους οι πολίτες που επιλέγουν να διαδηλώσουν. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους.
«Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά τεταμένη, όμως είναι συναρπαστική. Ο κόσμος είναι αισιόδοξος αυτή τη φορά και ελπίζουμε ότι μια πραγματική αλλαγή είναι προ των πυλών. Δεν νομίζω ότι ο κόσμος είναι διατεθειμένος να τα παρατήσει αυτή τη φορά. Τώρα, βλέπουμε γυναίκες στο δρόμο που δεν φορούν χιτζάμπ. Οι άνθρωποι είναι αρκετά υποστηρικτικοί. Οι οδηγοί στο δρόμο κορνάρουν όποτε βλέπουν μια γυναίκα χωρίς μαντίλα. Δεν καλύπτουν τα κεφάλια τους.
Συνήθως οι διαδηλώσεις ξεκινούν το απόγευμα, το βράδυ, σε διαφορετικές τοποθεσίες σε κάθε πόλη, έτσι οι άνθρωποι δεν συγκεντρώνονται απλώς σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Μόλις βγεις έξω, μπορείς να ακούσεις τα αυτοκίνητα να κορνάρουν. Σε ορισμένα σημεία, ο κόσμος είναι έξω στο δρόμο. Διαμαρτύρονται κατά των σωμάτων ασφαλείας.
- Διαβάστε επίσης – Ιράν : 31 νεκροί από τα επεισόδια για την κοπέλα που συνελήφθη γιατί δεν φορούσε σωστά τη μαντήλα
Και το βράδυ, ο κόσμος που δεν θέλει να φύγει από τα σπίτια του φωνάζει από τα παράθυρά του συνθήματα όπως «κάτω ο δικτάτορας». Μπορείτε να ακούσετε κάποιο είδος διαμαρτυρίας παντού, σχεδόν κάθε βράδυ. Αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλά, πολύ καλά».
Νικ Ρόμπινσον, BBC: Τι είδους πολίτες συμμετέχουν στις διαδηλώσεις
Όλοι. Στην πρωτοπορία στην πραγματικότητα είναι οι γυναίκες. Σε κάποιο βαθμό οδηγούν. Τα δικαιώματά τους είναι μέρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι θα μπορούσαν να το αποκαλέσουν φεμινιστικό κίνημα. Αλλά αυτό που το ξεχωρίζει είναι η συμπερίληψη των μειονοτήτων και των γυναικών στο μέτωπο. Και είναι ευρέως διαδεδομένο. Δεν είναι μόνο στις μεγάλες πόλεις. Είναι σε μικρότερες πόλεις.
BBC: Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τις δυνάμεις ασφαλείας, πώς αντιδρούν;
Όταν βγαίνεις στους δρόμους πρέπει να περιμένεις το οτιδήποτε. Κατά βάθος, ξέρεις ότι μπορεί να μην επιστρέψεις ποτέ. Μπορεί να συλληφθείς, να σε κρατήσουν για μέρες, μήνες ή και χρόνια, όπως έχουμε δει στο παρελθόν. Μέχρι στιγμής, ήμουν τυχερός. Με έχουν χτυπήσει με ρόπαλο [οι δυνάμεις ασφαλείας], με έχουν κλωτσήσει. Αλλά έχω δει χειρότερα. Η κατάσταση είναι αρκετά αγχωτική, αλλά είναι ελπιδοφόρα. Είναι αγχωτικό γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν το άτομο που στέκεται δίπλα σου είναι μέλος των δυνάμεων ασφαλείας. Και όμως είναι ελπιδοφόρο γιατί μπορείς να δεις ότι η φωνή σου επιτέλους ακούγεται, ειδικά αυτή τη φορά σε διεθνές επίπεδο, παρά όλο το φιλτράρισμα [διαδικτύου] που συμβαίνει στο Ιράν.
- Διαβάστε επίσης – Τι κέρδισε και τι έχασε ο Ερντογάν στην συνάντηση του με Πούτιν και Ραϊσί – Χωρίς «πράσινο φως» για νέα επέμβαση στη Συρία ο Ερντογάν
BBC: Βγαίνεις στους δρόμους γνωρίζοντας, κατά τα λεγόμενά σου, ότι «ίσως να μην επιστρέψεις ποτέ». Αυτό είναι κάτι για το οποίο είσαι έτοιμος να πεθάνεις;
Ναι.
BBC: Γιατί;
Κάπου, κάποτε, για να τελειώσει αυτό πρέπει να κάνουμε κάτι. Πρέπει να αποδεχτούμε τις προκλήσεις και τα γεγονότα επίσης. Αν θέλουμε να πούμε κάτι, ξέρουμε ότι θα δώσουμε κάτι και για αυτό, μερικές φορές με τη ζωή μας.
BBC: Για εσάς, αυτό είναι μια διαμαρτυρία για το αν οι γυναίκες φορούν χιτζάμπ; Ή μήπως είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό;
Πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό. Αν κοιτάξετε τα συνθήματα στις διαδηλώσεις, αυτά που λέει ο κόσμος στους δρόμους, δεν αφορούσε ποτέ -ακόμα και στην αρχή- το χιτζάμπ. Το χιτζάμπ ήταν απλώς η σπίθα. Πάντα αφορούσε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Πάντα θέλαμε περισσότερα. Θέλαμε αυτό που μπορεί να θεωρείτε δεδομένο ως μια κανονική ζωή. Θέλουμε ζωή, ελευθερία, δικαιοσύνη, λογοδοσία, ελευθερία επιλογής και συνάθροισης, ελεύθερο Τύπο. Θέλουμε πρόσβαση στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά μας και μια κυβέρνηση χωρίς αποκλεισμούς που εκλέγεται ουσιαστικά από τον λαό μέσω σωστών εκλογών και που κυβερνά για τον λαό.
BBC: Δεν χρησιμοποιούμε το πραγματικό σας όνομα για αυτήν τη συνέντευξη. Ρισκάρεις μιλώντας στο BBC;
Ναι, είναι μεγάλος κίνδυνος γιατί θεωρείται έγκλημα στο Ιράν αν μιλάς σε ξένες ειδήσεις. Μπορεί εύκολα να συλληφθείς, να τιμωρηθείς, να φυλακιστείς. Οι συνέπειες είναι σοβαρές.
BBC: Έχεις ελπίδες ότι αυτή τη φορά μπορεί να συμβεί η αλλαγή που τόσο απεγνωσμένα επιθυμείς;
Η ελπίδα είναι το μόνο που έχουμε και είμαι πρόθυμος να επιμείνω. Ελπίζω τουλάχιστον να ακουστεί η φωνή μας. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω για αυτό.
Ακολουθείστε μας στα social media για να βλέπετε πρώτοι τα άρθρα μας