“Ζούμε σε έναν Νευτώνειο κόσμο της φυσικής του Αϊνστάιν που κυβερνάται από τη λογική του Φρανκενστάιν”. – David Russell… Ανικανότητα ή κακία; Αυτό το ερώτημα μας θέτουν συστηματικά αναγνώστες που αντιδρούν στην εκπληκτική ηλιθιότητα της πολιτικής μας τάξης, ιδίως όσον αφορά την ενεργειακή πολιτική. Όσο διεστραμμένο κι αν ακούγεται, πολλοί θα ήταν πιο άνετα αν οι ανεφάρμοστες πολιτικές και οι αντιεπιστημονικές ανοησίες που εκπέμπονται από τους εκλεγμένους αξιωματούχους μας ήταν μέρος κάποιας σκοτεινής και σκόπιμης εγκληματικής συνωμοσίας.
Αυτό, με την ελπίδα ως παραχώρηση, προσφέρει τη δυνατότητα ότι οι συντεταγμένες της πηγής του εχθρού θα μπορούσαν τελικά να αντιμετωπίσουν την ανακάλυψη – μια αναγκαιότητα για την εκδίωξη “αυτού” από την καρέκλα του καπετάνιου. Η διεισδυτικότητα της εναλλακτικής λύσης είναι πολύ τρομακτική για να την αναλογιστεί κανείς.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο αγαπημένος μας αιλουροειδής φίλος και συνάδελφος του Substacker el gato mato έγραψε ένα λαμπρό δοκίμιο, με τίτλο “το αξίωμα του gato”, που αντιμετώπισε άμεσα αυτό το ερώτημα (και περιείχε έναν κορυφαίο υποψήφιο για την καλύτερη πρόταση με διαδοχικά σημεία που δημοσιεύτηκε στο Substack το 2022.):
“συλλογίζομαι τον τελευταίο καιρό για το πώς ακριβώς συνέβη το γεγονός ότι το σύνολο της δυτικής διακυβέρνησης φαίνεται να έχει στερηθεί την πραγματικότητα και την επάρκεια και γενικά να διοικείται από ανθρώπους που φαίνονται να είναι περίπου τόσο έξυπνοι όσο ένα σάντουιτς σούπας και παρόλα αυτά έχουν καταφέρει όχι μόνο να αποκτήσουν τόσο έντονη εμπιστοσύνη στη δική τους ικανότητα σχεδιασμού και στο όραμά τους, αλλά επιπλέον να αποκτήσουν πρόσβαση στους μοχλούς της εξουσίας για να επιβάλλουν τις διεστραμμένες ιδέες τους στους υπόλοιπους από εμάς, ενώ βοηθούνται και υποστηρίζονται από μια τάξη μαζορετών που τους κάνει να προχωρούν ολοένα και περισσότερο”.
Οι διεισδυτικές λογικές αναλύσεις του El gato είναι πάντα εξαιρετικά ελκυστικές ως προς την ορθότητα και την καινοτομία τους, και αυτό το κομμάτι δεν διαφέρει. Ξεκινά με ένα αξίωμα – “ο νόμος του gato” – με το οποίο λίγοι θα μπορούσαν να διαφωνήσουν: “από τη στιγμή που επιτρέπετε στους πολιτικούς να καθορίζουν αυτό που αγοράζεται ή πωλείται, το πρώτο πράγμα που αγοράζεται και πωλείται θα είναι πάντα οι πολιτικοί”. Στη συνέχεια, χρησιμοποιεί επαγωγικό συλλογισμό για να μεταφέρει τον αναγνώστη πάνω από το κατώφλι μέσα από εννέα προτάσεις που καταλήγουν κατευθείαν στο απογοητευτικό του συμπέρασμα:
“μια δημοκρατική κυβέρνηση αρκετά ισχυρή ώστε να υπαγορεύει αυτό που αγοράζεται και πωλείται, αναπόφευκτα θα εξελιχθεί σε διακυβέρνηση από ρουσφέτια”.
Στην ουσία, το αξίωμα του el gato είναι ένα μείγμα των υποθέσεων της ανικανότητας και της κακοβουλίας. Σε ένα διεφθαρμένο σύστημα, οι ηγέτες που κατακτούν την πολιτική εξουσία επιλέγονται για τον μοναδικό συνδυασμό φρονήματος και άγνοιας. Πιστεύουν ειλικρινά ότι ξέρουν καλύτερα, και είναι απολύτως τόσο χαζοί.
Την περασμένη εβδομάδα, η υπουργός Ενέργειας Τζένιφερ Γκράνχολμ δήλωσε την υποψηφιότητά της για το Rube of the Year™ ενώπιον της επιτροπής ενόπλων δυνάμεων της Γερουσίας (η έμφαση προστέθηκε παντού):
“Η υπουργός Ενέργειας Τζένιφερ Γκράνχολμ δήλωσε την Τετάρτη ότι υποστηρίζει τις προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάιντεν να απαιτήσει από τον αμερικανικό στρατό να εφαρμόσει έναν στόλο αποκλειστικά ηλεκτρικών οχημάτων μέχρι το 2030, λέγοντας στους νομοθέτες ότι πιστεύει ότι “μπορούμε να το πετύχουμε”.
Οι δηλώσεις της Granholm έγιναν κατά τη διάρκεια ακρόασης της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας μετά από ερωτήσεις της γερουσιαστού Joni Ernst, R-Iowa, η οποία ρώτησε την αξιωματούχο της κυβέρνησης Biden αν υποστηρίζει την υιοθέτηση από τον στρατό ενός “στόλου ηλεκτροκίνητων οχημάτων μέχρι το 2030”.
‘Το υποστηρίζω και πιστεύω ότι μπορούμε να φτάσουμε και εκεί’, δήλωσε η Granholm. ‘Νομίζω ότι η μείωση της εξάρτησής μας από την αστάθεια των ορυκτών καυσίμων που διακινούνται παγκοσμίως, όπου γνωρίζουμε ότι παγκόσμια γεγονότα όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορούν να ανεβάσουν τις τιμές για τους ανθρώπους στην πατρίδα… δεν συμβάλλει στην ενεργειακή ασφάλεια'”.
Η θέση του Υπουργού Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών είναι σοβαρή. Όταν το πρόσωπο που κατέχει αυτή τη θέση εκφράζει την υποστήριξή του για ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο κινητοποίησης του στρατού της χώρας, θα πρέπει να είναι εξίσου σοβαρό. Και όμως, δεν υπάρχει τίποτα σοβαρό σε αυτές τις παράλογες δηλώσεις. Πόσο τρελή είναι αυτή η ιδέα; Ας διασκεδάσουμε λίγο εις βάρος της Γκράνχολμ…
Δείτε: Επαφή από άλλο κόσμο: Χιλιάδες διαστημικά ραδιοσήματα φτάνουν στη Γη
Φωτογραφία από Stefan Pütz από το Pixabay