Υποβοηθούμενη αυτοκτονία για ΜΩΡΑ απαιτείται από το Κολλέγιο Ιατρών του Κεμπέκ.. Δραματική επέκταση του καναδικού προγράμματος MAiD..
Ζητώ συγγνώμη που έχω τον οξύμωρο όρο “υποβοηθούμενη αυτοκτονία για μωρά” στον τίτλο. Ένα βρέφος δεν έχει αυτογνωσία και δεν μπορεί να “αυτοκτονήσει”. Τα νήπια θέλουν να ζουν, να τρώνε και να βρίσκονται στην αγκαλιά των γονιών τους. Και όμως, το Κολλέγιο Ιατρών του Κεμπέκ θέλει να επεκτείνει το καναδικό πρόγραμμα “Ιατρική βοήθεια στον θάνατο” και στα βρέφη…
Παρακολουθήστε τον Δρ. Λούις Ρόι, από το Κολλέγιο Ιατρών του Κεμπέκ, να λέει στην Ειδική Κοινή Επιτροπή Ιατρικής Βοήθειας στο Θάνατο (MAID) στις 7 Οκτωβρίου ότι η οργάνωσή του πιστεύει ότι η MAID μπορεί να είναι κατάλληλη για βρέφη ηλικίας έως ενός έτους που γεννιούνται με “σοβαρές δυσπλασίες”.
Η Ιατρική Βοήθεια στο Θάνατο σημαίνει ότι κάποιος θέλει να πεθάνει και ότι θα λάβει ιατρική βοήθεια για να πεθάνει με κοινωνικά εγκεκριμένο τρόπο και με κάποια άνεση.
Τα βρέφη κάτω του ενός έτους δεν μπορούν να επιλέξουν να πεθάνουν ή να ζητήσουν ιατρική βοήθεια, επομένως ο τίτλος δεν ταιριάζει ακριβώς στην κατάσταση. Αντί να έχουν “βοήθεια στο θάνατο”, τα βρέφη θα υποβάλλονται σε ευθανασία για τη διευκόλυνση των γονέων και των γιατρών που δεν θέλουν πλέον να ασχολούνται με προβληματικά μωρά. Υπάρχουν άλλοι, ακόμη πιο ανησυχητικοί λόγοι για την προώθηση αυτού του προγράμματος, τους οποίους θα διερευνήσουμε.
Η National Post του Καναδά έχει τις λεπτομέρειες.
Η πρόταση του Κολλεγίου Ιατρών του Κεμπέκ επιχειρεί να ακούγεται λογική, αναφερόμενη σε μωρά που υποφέρουν από “αφόρητο πόνο”, με ευθανασία εγκεκριμένη από γιατρό και συναίνεση και από τους δύο γονείς. Δεν είμαι βέβαιος πώς θα αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις επιμέλειας και υποψιάζομαι ότι η “συγκατάθεση και των δύο γονέων” θα αγνοηθεί στην περίπτωση των ανύπαντρων γονέων.
Ωστόσο, πρέπει να ρωτήσουμε: πώς ξέρουμε ότι ο πόνος ενός μωρού είναι αφόρητος; Δεν μπορούμε να ρωτήσουμε το μωρό στην τελική. Ως πατέρας δύο μεγάλων παιδιών, τα θυμάμαι να υποφέρουν από παιδικές ασθένειες, όπου ο πόνος τους φαινόταν “αφόρητος”. Η καρδιά μου ράγιζε καθώς έκλαιγαν για ώρες με πόνους στο στομάχι και άλλα θέματα. Ενώ τέτοιοι πόνοι φάνταζαν απελπιστικά “αφόρητοι” εκείνη τη στιγμή, ήταν προσωρινοί. Ευτυχώς και τα δύο παιδιά μου μεγάλωσαν μια χαρά. Έμαθα ότι αυτό που φαίνεται αφόρητο για μια στιγμή μπορεί τελικά να γίνει μια μακρινή ανάμνηση.
Το Κολλέγιο Ιατρών του Κεμπέκ δεν το αντιλαμβάνεται αυτό και πιστεύει ότι οι ενήλικες μπορούν να αποφασίσουν σε ποια βρέφη θα κάνουν ευθανασία.
Κάποιοι γιατροί αγαπούν την MAiD
Μια υποτιθέμενη “δικλείδα ασφαλείας” απαιτεί την έγκριση του γιατρού σε οποιαδήποτε απόφαση για ευθανασία βρεφών. Θα προστατεύσει τα βρέφη από άστοχες αποφάσεις ευθανασίας;
Οχι απαραίτητα. Σκεφτείτε την Δρ. Γκριν, μία λάτρη της MAiD που αγαπά την παροχή και υποστηρίζει την ευθανασία. Η Δρ. Γκριν έχει ήδη κάνει ευθανασία σε πάνω από 300 άτομα και λατρεύει τη δουλειά της!
Απεικονίζεται εδώ, κρατώντας ένα βρέφος με άβολη εμφάνιση:
Όταν η Medical Assistance in Dying, που ονομάστηκε MAiD, έγινε νόμιμη στον Καναδά το 2016, η Δρ, Γκριν είχε εξαντληθεί από 20 χρόνια εργασίας στη μητρότητα και έψαχνε για μια αλλαγή.
Έτσι, άλλαξε από τη φροντίδα στην αρχή της ζωής στη φροντίδα στο τέλος της.
“Το ένα είναι είσοδος, το άλλο έξοδος” είπε η Dr. Green. “Είναι παρόμοια από την άποψη ότι είναι και οι δύο απίστευτα οικείες στιγμές. Είναι ορόσημα στη ζωή κάποιου. Είναι έντονες.”
Η Δρ. Γκριν έχει βοηθήσει περίπου 300 ανθρώπους να πεθάνουν τα τελευταία πέντε χρόνια και λέει ότι δεν αισθάνεται καμένη. Ακριβώς το αντίθετο.
Η Δρ. Stefanie Green βρήκε τη χαρά της και δεν αισθάνεται καμένη – το αντίθετο – βιώνει έντονα συναισθήματα χορηγώντας ευθανασία στους ασθενείς της.
Ποιες είναι οι πιθανότητες γιατροί όπως η Δρ. Γκριν, που αγαπούν τα έντονα συναισθήματα που βιώνουν από την ευθανασία των ανθρώπων, να προστατεύσουν τη ζωή των βρεφών; Πείτε μου εσείς…
Συγκομιδή Οργάνων
Τα βρέφη που θα υποβληθούν σε ευθανασία από άτομα όπως η Δρ. Στέφανι Γκριν δεν θεωρούνται αρκετά πολύτιμα για να ζήσουν. Ωστόσο, έχουν πολύτιμα όργανα, που θα μπορούσαν να συλλεχθούν και να δοθούν σε πιο άξια παιδιά…
Αν και η ευθανασία δεν είναι μια καλοπληρωμένη διαδικασία, η οποία εκτελείται συχνά από λάτρεις γιατρούς που την εκτιμούν και βιώνουν έντονα συναισθήματα όπως η Δρ. Γκριν, η μεταμόσχευση οργάνων είναι μια ακμάζουσα επιχείρηση με πολλά χρήματα που ωφελεί τους γιατρούς, τους χειρουργούς και τα νοσοκομεία.
Τα όργανα σώζουν ζωές. Το καταλαβαίνω. Αλλά η ευκαιρία για τη συλλογή οργάνων από ένα βρέφος που δεν μπορεί να αντιταχθεί στην ευθανασία του παρουσιάζει ηθικά προβλήματα; Υπάρχει άλυτη σύγκρουση συμφερόντων; Ναι, κατά τη γνώμη μου.
Εάν οι κουρασμένοι γονείς ενός άρρωστου παιδιού, εξουθενωμένοι από άγρυπνες νύχτες και ιατρικά έξοδα, επισκεφτούν έναν γιατρό όπως η Stefanie Green, αναμένω ότι η ευθανασία MAiD πιθανότατα θα εγκριθεί και θα πραγματοποιηθεί γρήγορα.
Οι γονείς μπορεί αρχικά να αισθανθούν ανακούφιση. Το νοσοκομείο που πραγματοποιεί την ευθανασία θα βγάλει χρήματα από τα όργανα που έχουν συλλεχθεί. Στο μέλλον, ωστόσο, οι γονείς μπορεί να έχουν περισσότερες άγρυπνες νύχτες γεμάτες άσχημα όνειρα για το μωρό που υπέστη ευθανασία και συμφώνησαν να σκοτώσουν.
Πρέπει λοιπόν να ρωτήσουμε, μπορούμε να κρίνουμε ένα βρέφος και να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτό το βρέφος αξίζει να πεθάνει λόγω της ασθένειάς του; Πώς ξέρουμε ποια βρέφη είναι χωρίς ελπίδα;
Γνωρίζετε κάποιον που γεννήθηκε πολύ άρρωστος και με προβλήματα υγείας και στη συνέχεια συνέχισε να έχει μια κανονική και παραγωγική ζωή;