Θα ζωντανεύουν νεκρούς με τεχνολογία mRNA.. Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι σύντομα θα μπορούν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία mRNA για να επαναφέρουν κυριολεκτικά τους νεκρούς. Τον περασμένο μήνα, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι εξήγαγαν με επιτυχία RNA από τα υπολείμματα μιας εξαφανισμένης τίγρης της Τασμανίας. Οι προεκτάσεις αυτού του άθλου είναι σημαντικές για τις προσπάθειες «αποεξαφάνισης».
Η επαναφορά νεκρών ειδών είναι εδώ και καιρό το θέμα της επιστημονικής φαντασίας. Αλλά τώρα, χάρη στις νέες εξελίξεις στην έρευνα DNA και RNA, οι επιστήμονες βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην επίτευξη αυτού του στόχου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτή η πρόοδος θα μπορούσε σύντομα να έχει ως αποτέλεσμα να αναβιώσουν και ανθρώπινα πτώματα.
Το Metro.co.uk αναφέρει: Το DNA, ή δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ, είναι το σχέδιο του σώματος. Το DNA στα κύτταρα περιέχει όλες τις πληροφορίες που απαιτούνται για την κατασκευή ενός ολόκληρου ατόμου, κωδικοποιημένες στα χρωμοσώματα. Αλλά για να το κάνουν αυτό, πρέπει να εξειδικεύονται και να σχηματίζουν συγκεκριμένους τύπους κυττάρων, μια διαδικασία γνωστή ως έκφραση γονιδίων – και εδώ έρχεται το RNA, ή ριβονουκλεϊκό οξύ.
Είναι ο αρχιτέκτονας, που μεταμορφώνει αυτά τα σχέδια σε ζωντανό πλάσμα.
Και τώρα, ο Δρ Emilio Mármol Sánchez και οι συνεργάτες του εξήγαγαν, ανέλυσαν την αλληλουχία και ανέλυσαν το RNA από τα 130 ετών λείψανα μιας τίγρης της Τασμανίας.
Το κατόρθωμα δεν είναι εύκολο, δεδομένου ότι τα μόρια RNA είναι πολύ πιο εύθραυστα από το DNA, και μερικές φορές πιστεύεται ότι αρχίζουν να αποσυντίθενται μέσα σε λίγες ώρες μετά τον θάνατο.
Τώρα έχει αποδειχθεί ότι είναι δυνατό, ανακτήθηκε, ότι το αρχαίο RNA θα μπορούσε να υπερφορτώσει τις προσπάθειες απελευθέρωσης.
Αλλά –και είναι μεγάλο αλλά– υπάρχουν ακόμα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν πριν φέρουμε πίσω ένα είδος από τους νεκρούς, εκτός από τα πολλά άλλα σημαντικά επιστημονικά βήματα που απαιτούνται.
Πρώτον, ένα φιλοσοφικό. Εάν ένα μαμούθ γεννιόταν από έναν σύγχρονο ελέφαντα, θα ήξερε πώς να συμπεριφέρεται σαν μαμούθ; Ή θα συμπεριφερόταν σαν τριχωτός ελέφαντας;
Χωρίς άλλα μέλη του είδους τους για να μάθουν και να έχουν γεννηθεί σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν στον οποίο εξελίχθηκαν και έζησαν, κανένα αναστημένο είδος είναι απίθανο να είναι ακριβές αντίγραφο αυτών που προηγήθηκαν, ακόμα κι αν φαίνονται το ίδιο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι σίγουρα δεν θα εκπλήρωναν την οικολογική θέση που έκαναν κάποτε, βοηθώντας στη διαμόρφωση και πιθανή αποκατάσταση των οικοσυστημάτων – ένα βασικό επιχείρημα για την επιστροφή του μαμούθ, του επιβατηγού περιστεριού και άλλων.
Ωστόσο, υπάρχει η πιθανότητα ότι η συγκεκριμένη θέση του είδους έχει ήδη γεμίσει από άλλους κατά τις δεκαετίες, αιώνες ή χιλιετίες από τότε που εξαφανίστηκαν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα αναστημένα είδη να εμπίπτουν στην κατηγορία των «χωροκατακτητικών», παρόλο που τεχνικά ήταν εκεί πρώτα.
Τα χωροκατακτητικά είδη είναι από τις μεγαλύτερες απειλές για τα οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο, και ιστορικά, όταν οι άνθρωποι έχουν εμπλακεί, μετακινώντας ζώα εκεί που δεν θα ήταν, τα πράγματα δεν πήγαν καλά.
Δεδομένης της επικίνδυνης θέσης χιλιάδων ζωντανών ειδών και στις επτά ηπείρους, πολλοί υποστηρίζουν ότι τα χρήματα που δαπανώνται για την αναγέννηση των εξαφανισμένων ζώων θα ήταν καλύτερα να δαπανηθούν για την προστασία αυτών που κινδυνεύουν να ενωθούν μαζί τους.
Παρόλα αυτά, δεν βρισκόμαστε ακόμα στα επίπεδα του Jurassic Park και ορισμένοι επιστήμονες δεν πιστεύουν ότι η απεξάλειψη θα είναι ποτέ δυνατή.
Αλλά προς το παρόν, εδώ είναι μόνο τρία ακόμη από τα ζώα που οι επιστήμονες προσπαθούν να επαναφέρουν κυριολεκτικά από τους νεκρούς.
Το ντόντο
Η φράση «νεκρός ως ντόντο» συνοψίζει τον τραγικό και γρήγορο θάνατο του είδους. Χωρίς φόβο για τους ανθρώπους μετά την εξέλιξή του στον καταπράσινο παράδεισο του Μαυρικίου, ο μεγάλος, χωρίς πτήση έγινε εύκολα λεία από Ολλανδούς στρατιώτες που έφτασαν στο νησί γύρω στο 1600. Επιπλέον, η αποψίλωση και η καταστροφή των φωλιών τους από άλλα αρπακτικά που έφεραν οι έποικοι σήμαινε ότι Το dodo εξαφανίστηκε περίπου 80 χρόνια μετά την άφιξη των Ευρωπαίων.
Ωστόσο, η επαναφορά των πτηνών από τους νεκρούς δημιουργεί πρόσθετες επιστημονικές επιπλοκές λόγω της φύσης της αναπαραγωγής των πτηνών. Η διαδικασία απομάκρυνσης προς το παρόν απαιτεί πρόσβαση σε ένα ωάριο, ή θηλυκό γαμέτη, που είναι έτοιμο για γονιμοποίηση. Αυτό είναι σχετικά απλό να το προμηθευτείτε στα θηλαστικά, λιγότερο στα πουλιά.
Αντίθετα, οι επιστήμονες της Colossal Biosciences, που οδηγεί το έργο, πρέπει να πάνε ένα βήμα πιο πίσω. Τα αυγά σχηματίζονται από αρχέγονα γεννητικά κύτταρα και είναι αυτά που οι επιστήμονες προσπαθούν να χειραγωγήσουν χρησιμοποιώντας το γονιδίωμα dodo για να αναπαραγάγουν μια μέρα το διάσημο πουλί.
Η κουάγκα
Το είδος που τα ξεκίνησε όλα στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου είδος, αλλά υποείδος – αν και αυτό παραμένει αμφισβητούμενο από ορισμένους. Όπως το ντόντο, εξαφανίστηκαν από Ευρωπαίους αποίκους και ο τελευταίος κουάγκα πέθανε στον ζωολογικό κήπο του Άμστερνταμ στις 12 Αυγούστου 1883.
Οι προσπάθειες για την αναβίωση αυτού του αινιγματικού ιπποειδούς, με το ξεχωριστό χρώμα μισής ζέβρας, μισού αλόγου, συνεχίζονται στη Νότια Αφρική για σχεδόν 40 χρόνια στο The Quagga Project. Δουλεύοντας με βάση ότι το quagga είναι υποείδος της ζέβρας της πεδιάδας, μια ομάδα επιστημόνων χρησιμοποιεί επιλεκτική αναπαραγωγή ατόμων για να προσπαθήσει αποτελεσματικά να συγκεντρώσει τα γονίδια εκείνων με τα πιο χαρακτηριστικά quagga, δημιουργώντας τελικά άτομα που μοιάζουν με το quagga και φέρει το χαρακτηριστικό του μοτίβο.
Θα είναι όμως αυτό ένα quagga ή μια ασυνήθιστη ζέβρα;
Τίγρη της Τασμανίας
Παρά το όνομά της, η τίγρη της Τασμανίας δεν είναι γάτα και παρά την εμφάνισή της δεν είναι σκύλος. Είναι – ή ήταν – σαρκοφάγο μαρσιποφόρο.
Όπως το quagga, το τελευταίο από αυτό το σπουδαίο είδος πέθανε σε έναν ζωολογικό κήπο. Στην περίπτωση της θυλακίνης, ή της τίγρης της Τασμανίας, ήταν ένα ιδιαίτερα ατυχές τέλος – το προσωπικό είχε κλειδώσει το ζώο έξω από το καταφύγιό του και, δύο μήνες μετά την αναγνώριση του καθεστώτος προστασίας στο είδος, πέθανε από έκθεση στις 7 Σεπτεμβρίου 1936.
Και όπως το ντόντο, το υπερβολικό κυνήγι και η καταστροφή του οικοτόπου από Ευρωπαίους αποίκους – συν η εισαγωγή ασθενειών – οδήγησαν στην ταχεία εξαφάνιση της θυλακίνης.
Αλλά τώρα, η Colossal Biosciences, η εταιρεία πίσω από την ανάσταση του dodo, ελπίζει να αποκαταστήσει τη θυλακίνη και στοχεύει να αποκτήσει ένα «εξαφανισμένο θύλακινο πράγμα» μέσα σε μια δεκαετία.
Η εταιρεία εργάζεται επίσης για να επαναφέρει το μάλλινο μαμούθ – μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.