Οι Βρετανοί Zennials πανικοβάλλονται λόγω της συζήτησης για πιθανή επιστράτευση για πόλεμο με τη Ρωσία.. Και οι ανώτεροι στρατιωτικοί και πολιτικοί δεν δείχνουν να θέλουν να καταλάβουν γιατί κανείς δεν θέλει να πολεμήσει για αυτούς…
Ακριβώς όπως οι Αμερικανοί Zennials βγήκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν από μερικούς μήνες για να εκφράσουν την οργή τους μετά τις φήμες για πιθανή τους επιστράτευση, οι νεότεροι Βρετανοί δεν είναι επίσης ευχαριστημένοι αφού πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι υπαινίχθηκαν ότι μπορεί να χρειαστεί εθνική επιστράτευση στο εγγύς μέλλον για την καταπολέμηση της Ρωσίας.
Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Σερ Πάτρικ Σάντερς, έχει προτείνει ότι οι Βρετανοί άνδρες και γυναίκες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια κλήση στον στρατό σε περίπτωση πολέμου. Ο αρχηγός του βρετανικού στρατού είπε ότι οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει να «εκπαιδευτούν και να εξοπλιστούν» για να πολεμήσουν σε μια πιθανή σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και του Βλαντιμίρ Πούτιν. Το πρόβλημα που προφανώς παραπλανεί τους βρετανούς στρατιωτικούς και τους πολιτικούς ηγέτες είναι ο συνεχώς μειούμενος αριθμός στρατολόγησης τους. Απλώς δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν γιατί κανείς δεν θέλει να πολεμήσει για αυτούς.
Σε συνέντευξή του στο Sky News , ο πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ της Βρετανίας, στρατηγός Σερ Ρίτσαρντ Σέριφ, επανέλαβε τη θέση του Σάντερς και πρότεινε ότι μπορεί να απαιτηθεί ακούσια στράτευση για την πλήρωση των βρετανικών στρατιωτικών τάξεων.
«Πιστεύω ότι πρέπει να ξεπεράσουμε πολλές από τις πολιτιστικές παραβιάσεις και υποθέσεις, και ειλικρινά να σκεφτούμε το αδιανόητο… Νομίζω ότι πρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο και να δούμε προσεκτικά τη στράτευση…»
Η ιδέα επαναλήφθηκε από αξιωματούχους της βρετανικής κυβέρνησης καθώς και πρώην πολιτικούς ηγέτες όπως ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος δημοσίευσε ένα περίεργο άρθρο στην Daily Mail προωθώντας τη στρατολόγηση ως ευκαιρία για τους νέους της Βρετανίας. Ο Τζόνσον χαιρετίζει την ιδέα ενός «στρατού πολιτών», κάνοντάς την να ακούγεται παρόμοια με μια πολιτοφυλακή αμερικανικού τύπου όπου οι νέοι μπορούν να μάθουν όπλα και τακτικές και να υπερασπιστούν την πατρίδα.
Η πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Sanders, είναι ότι αυτό δεν ισχύει. Αντίθετα, η πιθανότητα αποστολής των στρατευμένων για να πολεμήσουν σε χώρες όπως η Ουκρανία θα ήταν μεγάλη. Οι νεότεροι Βρετανοί δεν το έχουν.
Μερικοί υιοθετούν μια σαρκαστική προσέγγιση στο θέμα (όπως στην Αμερική, ο Gen Z στη Βρετανία συχνά επανέρχεται στον ισχυρισμό ότι είναι «πολύ ομοφυλόφιλοι για να πολεμήσουν»), αλλά πολλοί παρουσιάζουν κάποιες σοβαρές γνώσεις σχετικά με τη ζηλιακή αντίληψη των πολέμων που οδηγούνται από την κυβέρνηση. Το πιο συνηθισμένο ρεφρέν είναι «Γιατί να πάμε και να πεθάνουμε σε ένα όρυγμα σε μια ξένη χώρα για ένα σωρό πλούσιες ελίτ;» Αυτό είναι ένα έγκυρο επιχείρημα.
Η δημόσια κατακραυγή ώθησε τον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού Ρίσι Σουνάκ, Μαξ Μπλέιν, να κάνει μια δήλωση αρνούμενη ότι υπάρχουν σχέδια για αναγκαστική στρατιωτική θητεία αυτή τη στιγμή. Αλλά το γεγονός ότι τόσοι πολλοί αξιωματούχοι είναι πρόθυμοι να θίξουν το θέμα τόσο δημόσια υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχει ένα σχέδιο σε κίνηση.
Όλη η συζήτηση για στρατολόγηση γίνεται την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ θα τοποθετήσουν πυρηνικά όπλα στο Ηνωμένο Βασίλειο αφού τα αφαιρέσουν πριν από 15 χρόνια. Επίσης, πιθανότατα δεν είναι τυχαίο ότι οι κροταλισμοί στην Ευρώπη αυξάνονται καθώς η αμερικανική υποστήριξη προς την Ουκρανία μειώνεται. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα και βοήθεια έχουν σταλεί στο εξωτερικό χωρίς αποτέλεσμα, με τις πολεμικές προοπτικές της Ουκρανίας να γίνονται πιο ζοφερές κάθε μήνα και την πολυδιαφημισμένη «αντεπίθεση» της να καταλήγει σε άθλια αποτυχία.
Η μηχανή προπαγάνδας εκμεταλλεύεται την παλιά αφήγηση της εποχής του Βιετνάμ για το «φαινόμενο ντόμινο», υποστηρίζοντας ότι ο Πούτιν σκοπεύει να προωθήσει τις δυνάμεις του στην Ευρώπη μετά την κατάληψη της Ουκρανίας. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα συγκεκριμένο στοιχείο που να υποστηρίζει αυτή την πρόβλεψη, αλλά τα γεράκια του πολέμου τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ το επαναλαμβάνουν συχνά.
Η απόρριψη υπαινιγμών για ένα στρατιωτικό σχέδιο μπορεί επίσης να είναι ένας τρόπος για τους αξιωματούχους να τρομάξουν το κοινό ώστε να υποστηρίξουν ακόμη περισσότερη χρηματοδότηση και όπλα για την ουκρανική κυβέρνηση με την υπόθεση ότι εάν οι Ουκρανοί χάσουν, οι δυτικοί θα αναγκαστούν να πολεμήσουν στη θέση τους.
Το μεγάλο ερώτημα; Είναι το κατεστημένο πραγματικά διατεθειμένο να κλιμακώσει τον πόλεμο αντιπροσώπων στην Ουκρανία στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο βάζοντας ανοιχτά στρατεύματα στο έδαφος; Φαίνεται ότι θέλουν να πιέσουν το ζήτημα, αλλά δεν έχουν τρόπο να επεκτείνουν αποτελεσματικά το πεδίο της μάχης. Η στράτευση μπορεί να τους λύσει το αίνιγμα. Η μεγάλη δημόσια αντίσταση θα μπορούσε να είναι το μόνο πράγμα που βρίσκεται ανάμεσα στον πλανήτη και την καταστροφική παγκόσμια σύγκρουση.
Όπως λέει και το παλιό ρητό, “Κι αν έδιναν πόλεμο και δεν εμφανιστεί κανείς;”