Μια περίεργη ιστορία για στρατιώτες και νεράιδες στο δάσος της Τσετσενίας.. Φωτογραφίες από την παρουσίαση του περιστατικού στο Τσετσενικό δάσος.. Τον Μάρτιο του 2023, το “Mission Unexplained”, μια νέα καναδική τηλεοπτική εκπομπή στην Cottage Life Television σχετικά με τον στρατό που αντιμετωπίζει το παραφυσικό, παρουσίασε μια ιστορία για ένα περιστατικό στην Τσετσενία της Ρωσίας.
Αυτή η ιστορία διηγήθηκε κάποιος “Μιχαήλ Ζάιτσκεβιτς” Zaytskevich, πρώην Ρώσος στρατιώτης και τώρα πολίτης των ΗΠΑ. Το πρόσωπό του ήταν κρυμμένο στο πρόγραμμα και το πραγματικό του όνομα και το επώνυμό του δεν αποκαλύφθηκαν.
Σύμφωνα με τον Zaytskevich, πάντα ήθελε να είναι στρατιωτικός. Ο πατέρας του ήταν από το Αρχάγγελσκ, ήταν επίσης στρατιωτικός (στο πρόγραμμα τον αποκαλούσαν “Λοχία της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας”) και ο Μιχαήλ ήθελε να ακολουθήσει τα βήματά του.
Την άνοιξη του 2009, όταν έλαβε χώρα αυτή η ιστορία, ο Zaytskevich υπηρετούσε ως αναγνωριστικός πεζικός, που συχνά αναφέρεται ως “ελίτ στρατεύματα”. Εκείνη την εποχή, στη Δημοκρατία της Τσετσενίας, ο δεύτερος πόλεμος της Τσετσενίας ήταν έτοιμος να τελειώσει και η διμοιρία του στάλθηκε εκεί.
Το κύριο καθήκον τους ήταν να συλλέξουν πληροφορίες παίρνοντας συνεντεύξεις από τους κατοίκους του τοπικού χωριού. Μερικές φορές τέτοιες συνεντεύξεις είχαν ως αποτέλεσμα οι ντόπιοι να δείξουν στους στρατιώτες κρύπτες όπλων που κρύβονταν εδώ κι εκεί , και οι στρατιώτες επιθεώρησαν προσεκτικά κάθε κρύπτη και συνέλεξαν όπλα.
Μια υγρή νύχτα, όταν έψαχναν για άλλη κρύπτη στο δάσος, παρατήρησαν μια ομάδα από παράξενα φώτα ανάμεσα στα δέντρα και ήταν ορατα αρκετά καλά, αν και βρίσκονταν σε απόσταση από την ομάδα των στρατιωτών.
Και τότε ο Zaytskevich άκουσε τις ήρεμες φωνές κάποιου, ή μάλλον έναν ψίθυρο. Του φαινόταν ότι ακουγόταν σαν δύο άτομα να μιλούσαν μεταξύ τους στην τσετσενική γλώσσα. Και αυτός ο ψίθυρος ήταν ήσυχος στην αρχή, αλλά μετά τον άκουσε τόσο καλά, σαν να του μιλούσαν κατευθείαν στο αυτί.
Στη συνέχεια ο ψιθύρις σαν απο “δύο άτομα” μετατράπηκε σε ένα ολόκληρο συνονθύλευμα φωνών που μιλούσαν όλες ταυτόχρονα. Την ίδια στιγμή, ο Zaitskevich δεν είδε κανέναν από τους ανθρώπους κοντά, εκτός από τους συντρόφους του που κανενας δεν μίλησε. Και άρχισε να πανικοβάλλεται, νομίζοντας ότι αυτά τα φώτα και οι ψίθυροι θα μπορούσαν να αποσπάσουν την προσοχή των μαχητών και ότι παρασύρονταν σε μια ενέδρα.
Και τότε, ενας δίπλα στον Zaytskevich, ένας στρατιώτης ονόματι Ivan, ο οποίος ήταν καλός του φίλος, άρχισε ξαφνικά να μιλάει δυνατά σε κάποιον που κανείς δεν είχε δει. Σύμφωνα με τα λόγια, φαινόταν ότι ο Ιβάν μιλούσε με τον πατέρα του, αλλά ο πατέρας του πέθανε δύο χρόνια νωρίτερα.
Και τότε ο Ιβάν πέταξε ξαφνικά το σακίδιο και τα όπλα του στο έδαφος και έτρεξε προς τα φώτα. Ο Zaytskevich σκεφτηκε ότι ο φίλος του ήταν προσωρινά τρελός λόγω της ψυχικής επίθεσης του εχθρού, και όρμησε πίσω του, φοβούμενος ότι ο Ιβάν μπορεί να προδωσει τη θέση τους.
Ο Ιβάν έτρεξε μανιωδώς μπροστά, επαναλαμβάνοντας “Έρχομαι, πατέρα!”, και ο Zaytskevich έτρεξε πίσω του. Τα φώτα πλησίαζαν και τώρα είναι μεγαλύτερα. Και φαινόταν παράξενο στον Ζάιτσκεβιτς που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει καμία φιγούρα σε αυτά, δεν υπήρχε κανείς ή τίποτα εκει. Απλώς έμοιαζαν με φώτα που επιπλέουν στον αέρα.”Ήταν πολύ περίεργο για μένα”, θυμάται.
Ο Ιβάν έπεσε στα γόνατα με τα χέρια του στα πλάγια μπροστά από τα φώτα, που κρέμονταν ακριβώς μπροστά από μια μικρή λιμνούλα. Φαινόταν ότι ήταν σε έκσταση, ο Zaytskevich τον ενόχλησε, αλλά δεν μπορούσε να τον βγάλει από αυτή την κατάσταση. Και συνέχισε να μιλά στον αόρατο πατέρα του, κοιτώντας τα φώτα.
“Εκείνη τη στιγμή, δεν αναρωτήθηκα καν τι θα μπορούσε να είναι, ανησυχούσα μόνο μήπως με πυροβολήσουν”, σημειώνει ο Zaytskevich.
Σύντομα έφτασε ο αρχηγός της διμοιρίας, ο οποίος παρατήρησε δύο από τους στρατιώτες του να τρέχουν γρήγορα προς τις φωτα. Κοίταξε τον Ιβάν, μετά τα φώτα και μετά μουρμούρισε:”Είναι στην αιχμαλωσία των Νεράιδων”
Ο Zaitskevich δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις άκουσε. Δεν ήξερε τι να κάνει με αυτές τις πληροφορίες, αφού πριν από αυτό δεν είχε καν σκεφτεί ότι τα περίεργα φώτα μπορεί να είναι παραφυσικά.
Και μετά ο Ιβάν έπεσε στο έδαφος αναίσθητος.”Όταν σήκωσα το βλέμμα μου από το σώμα του, τα φώτα εξαφανίστηκαν. Ήταν τρομερό! Αυτος και ο διοικητής μετέφεραν τον Ιβάν πίσω στην αρχική τους τοποθεσία.
Όταν ο Ιβάν συνήλθε, δεν είχε ιδέα τι του είχε συμβεί. Ήταν σαν να ήταν σε κώμα. Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Ήταν εξαιρετικά περίεργο που δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα. Την επόμενη μέρα, ο Zaytskevich και ο Ivan συμπεριφέρθηκαν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, στη αναφορά απλώς έγνεψαν ο ένας στον άλλο και συνέχισαν να εκτελούν διαταγές.