Μια επέμβαση του ΝΑΤΟ πάνω από μια δεκαετία πριν, φέρνει θάνατο και καταστροφή τώρα.. Το ΝΑΤΟ φέρνει το θάνατο στη Λιβύη μια δεκαετία μετά τη βάρβαρη επέμβασή του… Αν οι υποδομές της χώρας δεν είχαν καταστραφεί στους βομβαρδισμούς του 2011, τα φράγματα μπορεί να είχαν κρατήσει
γράφει η Eva Barlett
Πριν από λίγο περισσότερο από μια δεκαετία, η Λιβύη ήταν στην επικαιρότητα, με τη δυτική ηγεσία να πανηγυρίζει για τη δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι, μετά από μια πολύμηνη βομβιστική εκστρατεία του ΝΑΤΟ, όλα στο όνομα της προστασίας του λιβυκού λαού. Τώρα, η κατεστραμμένη βορειοαφρικανική χώρα βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα μετά από έναν καταστροφικό τυφώνα και πλημμύρες.
Ο τυφώνας Daniel έπληξε τη βορειοανατολική Λιβύη στις 10 Σεπτεμβρίου. Οι επακόλουθες ακραίες πλημμύρες προκάλεσαν το θάνατο 3.252 ανθρώπων, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Λιβύης στις 17 Σεπτεμβρίου, με τον ΟΗΕ να αναφέρει ότι σχεδόν τρεις φορές περισσότεροι μπορεί να έχουν πεθάνει. Μετά την κατάρρευση δύο φραγμάτων, η πόλη Ντέρνα σήκωσε το κύριο βάρος της καταστροφής. Άλλοι 40.000 άνθρωποι φέρονται να έχουν εκτοπιστεί.
Πολλοί από τους ίδιους δυτικούς ηγέτες που προκάλεσαν την καταστροφή της Λιβύης προσποιούνται τώρα ότι ενδιαφέρονται για το λαό της χώρας που κατέστρεψαν το 2011 και όπου δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για μια δεκαετία χάους που ακολούθησε. Ο πιο αξιοσημείωτος είναι ο Μπαράκ Ομπάμα, το ίδρυμα του οποίου συγκεντρώνει χρήματα για τις προσπάθειες ανακούφισης της Λιβύης. Αυτό είναι πολύ καλοπροαίρετο εκ μέρους του – ίσως να μην ήταν απαραίτητο αν το ΝΑΤΟ δεν είχε καταστρέψει τις υποδομές της. Ήταν, άλλωστε, η τότε υπουργός Εξωτερικών του Ομπάμα, Χίλαρι Κλίντον, που κακάριζε περιχαρής: «Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε«, για τον σοδομισμό και τη δολοφονία του Καντάφι.
Το ΝΑΤΟ δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη σημερινή κρίση στη Λιβύη
Μόνο η δυτική ηγεσία και τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης θα είχαν το θράσος όχι μόνο να προσποιούνται ότι η εκστρατεία βομβαρδισμών του 2011 δεν έγινε ποτέ, αλλά και να κατηγορούν τη Λιβύη για τη ρήξη των φραγμάτων κοντά στη Ντέρνα.
Η Washington Post έκανε ακριβώς αυτό, δηλώνοντας: «Η αστάθεια των τελευταίων ετών σήμαινε ότι τα ξεχωριστά καθεστώτα της χώρας και οι ανίκανοι αξιωματούχοι τους άφησαν τις κρίσιμες υποδομές σε κατάσταση εγκατάλειψης«. Αυτό περιελάμβανε και τα φράγματα, τα οποία, έγραφε, οι ειδικοί προειδοποιούσαν ότι θα μπορούσαν σύντομα να καταρρεύσουν. Αν και αναφέρθηκε εν συντομία στους εκτεταμένους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, ο προσανατολισμός του άρθρου του ήταν να απαλλάξει τα κράτη του ΝΑΤΟ από την ευθύνη.
Το πιο ειλικρινές ρεπορτάζ στο Media Lens επεσήμανε ότι τα φράγματα αυτά το 2007 άρχισαν να υποβάλλονται σε συντήρηση – η οποία διακόπηκε ακριβώς λόγω της λεγόμενης ανθρωπιστικής επέμβασης της Δύσης. «Τα φράγματα αυτά κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1970 για την προστασία του τοπικού πληθυσμού. Το 2007 είχε ανατεθεί σε μια τουρκική εταιρεία η συντήρηση των φραγμάτων. Οι εργασίες αυτές σταμάτησαν μετά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 2011. Η τουρκική εταιρεία εγκατέλειψε τη χώρα, τα μηχανήματά της εκλάπησαν και όλες οι εργασίες στα φράγματα τερματίστηκαν«.
Το ίδιο άρθρο ανέδειξε αυτό που σχεδόν όλα τα δυτικά εταιρικά μέσα ενημέρωσης συσκοτίζουν: Ότι, πριν από τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης, αυτή ήταν «μια από τις πιο προηγμένες χώρες της Αφρικής όσον αφορά την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση», κάτι που έπαψε να είναι όταν το ΝΑΤΟ την κατέστρεψε.
Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των νεκρών στον πόλεμο της Λιβύης το 2011 και την επέμβαση του ΝΑΤΟ ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, με ορισμένους ερευνητές να κάνουν λόγο για πάνω από 20.000 νεκρούς, εκατοντάδες εκ των οποίων ήταν άμαχοι που σκοτώθηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ. Το χειρότερο είναι ότι, έχοντας εκθρονίσει (και, έμμεσα, σκοτώσει) τον Καντάφι, οι δυτικές δυνάμεις δημιούργησαν κενό εξουσίας και προκάλεσαν πολυετείς εσωτερικές διαμάχες που βύθισαν τη χώρα στο χάος και άφησαν βασικές υποδομές – πολλές από τις οποίες είχαν ήδη υποστεί ζημιές ή καταστραφεί από τις ίδιες αεροπορικές επιδρομές – σε κακή κατάσταση και απαιτούσαν συντήρηση.
Τώρα, ίσως σε μια προσπάθεια να ξεπλύνουν τα εγκλήματά τους κατά του λιβυκού λαού, οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι θα στείλουν 11 εκατομμύρια δολάρια σε ανθρωπιστική βοήθεια στη Λιβύη, τα οποία, σε αντίθεση με τα 1,65 δισεκατομμύρια δολάρια που φέρεται να δαπάνησαν οι ΗΠΑ για την καταστροφή της Λιβύης το 2011, είναι ψίχουλα. Προσβολή πάνω στην πληγή.
Τυπική προπαγάνδα
Ο Καναδός δικηγόρος και δημοσιογράφος Δημήτρης Λάσκαρης επεσήμανε ότι ο Καναδάς δαπάνησε μόλις 350 εκατομμύρια δολάρια «για να συμμετάσχει στην καταστροφή της Λιβύης από το ΝΑΤΟ» και τώρα θα δαπανήσει «5 πενιχρά εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει τους Λίβυους τη στιγμή της μεγάλης τους ανάγκης«.
Η υποκρισία των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ είναι απολύτως αναμενόμενη και καθόλου εκπληκτική. Ωστόσο, ο Καναδός δημοσιογράφος Yves Engler εξήγησε γιατί τα δυτικά εταιρικά μέσα ενημέρωσης έχουν σε μεγάλο βαθμό παραλείψει να αναφέρουν, πολύ λιγότερο να δώσουν σοβαρή έμφαση, την καταστροφή της Λιβύης από το ΝΑΤΟ.
«Για να διατηρηθεί η δημόσια υποστήριξη για τον πόλεμο αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, είναι σημαντικό να διαγραφεί η ιστορία της βίας του. Η άρνηση των καναδικών μέσων ενημέρωσης να αναφέρουν τον ρόλο του ΝΑΤΟ στην αστάθεια της Λιβύης αντανακλά εν μέρει τις απαιτήσεις της προπαγάνδας της Ουκρανίας».
Ο Engler σημείωσε ότι τα καναδικά μέσα ενημέρωσης έκαναν ακριβώς αυτό, αποσιωπώντας το ρόλο του ΝΑΤΟ στη Λιβύη. Ιδιαίτερα τολμηρό είναι το CBC (Canadian Broadcasting Corporation), το οποίο, έγραψε ο Engler, έκανε ένα δεκάλεπτο ρεπορτάζ που ουσιαστικά κατηγορούσε τη Λιβύη και απέτυχε «να αναφέρει καν τον εξάμηνο πόλεμο του ΝΑΤΟ, στον οποίο συμμετείχαν καναδικά μαχητικά αεροσκάφη, ναυτικά σκάφη και ειδικές δυνάμεις».
Ο Engler εξηγεί γιατί τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης και τα δημόσια πρόσωπα έχουν διαγράψει το ΝΑΤΟ από τις τρέχουσες αναφορές για τη Λιβύη. «Μας έχουν βομβαρδίσει με τον ισχυρισμό ότι το ΝΑΤΟ είναι μια αμυντική συμμαχία που δεν αντιπροσωπεύει καμία απειλή για κανέναν. Επαναλαμβανόμενοι ακατάπαυστα τους τελευταίους 20 μήνες, προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης, από τον Άντριου Τσανγκ μέχρι τον Τζέφρι Γιορκ, δεν τολμούν να αναφέρουν τον ρόλο του ΝΑΤΟ στην καταστροφή της Λιβύης».
Η διατήρηση του μύθου της «αμυντικής συμμαχίας» συμβαδίζει με την προπαγάνδα που υποστηρίζει τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία: ότι η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας εκεί ήταν μια πράξη «απρόκλητης επίθεσης» και ότι οι δυτικές δυνάμεις δεν βοηθούσαν και δεν υποθάλπουν το Κίεβο στον πόλεμό του κατά του λαού του Ντονμπάς σε μια προσπάθεια να μετατρέψουν τη χώρα σε ορμητήριο κατά της Ρωσίας.
Τελικά, οι πόλεμοι των Δυτικών δεν αφορούν ποτέ, μα ποτέ, την προστασία του εκάστοτε πληθυσμού, πόσο μάλλον την «έλευση της δημοκρατίας» στις χώρες-στόχους. Κοιτάξτε μόνο το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία… ή την Ουκρανία.
RT OP-ED …………… απόδοση στα Ελληνικά kanenazori.com