Η Ρωσία εδραιώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο.. Πέφτει η αυλαία της βίαιης 11χρονης συριακής σύγκρουσης, την οποία ξεκίνησε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ και νομπελίστας ειρήνης Μπαράκ Ομπάμα, καθώς η Αραβική Άνοιξη σάρωσε τη Δυτική Ασία πριν από δύο δεκαετίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέστησαν άλλη μια μεγάλη οπισθοδρόμηση στη Δυτική Ασία, καθώς το έτος 2022 πλησιάζει στο τέλος του. Η εξελισσόμενη τουρκο-συριακή διαδικασία συμφιλίωσης υπό ρωσική διαμεσολάβηση πρέπει να θεωρηθεί ως ένα έπος προδοσίας και εκδίκησης.
Σχόλιο Κ-Τ: Διαβάστε προσεκτικά αυτό το άρθρο και ίσως μπείτε κι εσείς σε διάφορες σκέψεις που είχα. Είμαστε σίγουροι ότι η παραμονή της Ελλάδος και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ εξασφαλίζει την ειρήνη στην περιοχή μας; Γιατί είναι πλέον διαπιστωμένο ότι όσο η Ελλάδα είναι στην κ@λοατλαντική συμμαχία.. οδεύει σε μαύρο μέλλον. Απ’ την άλλη, η Τουρκίτσα όντας στο ΝΑΤΟ, θρίχες περμανάντ έστειλε ως βοήθεια στην Ουκρανίτσα, και τώρα με διαμεσολαβητή τον Πούτιν, συμφιλιώνεται και με τη Συρία, αποσύροντας τα στρατεύματά της από εκεί. Με άλλα λόγια τύποις είναι στο ΝΑΤΟ.
Το έχει γραμμένο στα παλιά της τα παπούτσια και διόλου απίθανο να το εγκαταλείψει εύκολα για να εισέλθει σε μία (αντί του ΝΑΤΟ) στρατιωτική συμμαχία Ρωσίας-Κίνας-Ιράν-Ιράκ-Συρίας-Κρατών του Κόλπου. Και τότε.. οι δύο “γείτονες” χώρες του Αιγαίου.. θα βρεθούν και σε διαφορετικά διεθνή στρατόπεδα, ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη συνέχεια. Εντωμεταξύ, έτσι όπως πάει το πράγμα, με την επιστροφή του εθνικιστή Νετανιάχου (και οι εθνικιστές γουστάρονται μεταξύ τους), βλέπω να πείθει κι αυτόν ο Πούτιν να αφήσει ήσυχη τη Συρία, ίσως και τους Παλαιστινίους οι οποίοι υποστηρίζονται από την Τουρκία.
Όλοι πάνε να τα βρουν μεταξύ τους και η Μέση Ανατολή να ηρεμήσει. Κι εδώ ταιριάζει πάλι η γνωστή ατάκα.. “Και η Ελλάδα κύριε..;;” Γιατί άραγε συνέχεια η Ελλάδα/Κύπρος καταλήγει, όσον αφορά τις παγκόσμιες εξελίξεις, ο malakas της παρέας..;; Και ο Ερντογάν από κερδοσκόπος διακινητής όπλων για τον ΙSΙS, τώρα αποκτά φίλους από όλο τον αραβικό κόσμο τον απογοητευμένο με την φερόμενη μπαϊντενική και φιλοϊσραηλινή Ελλάδα;
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ -ίσως ούτε ένα 30%- ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙ ΑΥΤΟ. Έχουμε αφεθεί παθητικά σε ψευτοκυβερνήσεις πολιτικών της πλάκας να εναλλάσσονται.. Οι οποίοι ξεκάθαρα πια -κι ο πιο αδαής το αντιλαμβάνεται- είναι όλοι τους απλά υπάλληλοι μιας δυτικής ελίτ σατανιστών που τούς βοηθά να γίνουν όλο και πλουσιότεροι μέσω της βρώμικης ατζέντας της.
του M.K.Bhadrakumar ( Ινδική δημοσιογραφία εξωτερικής πολιτικής ) – μετάφραση: Διόδοτος
Η Ρωσία εδραιώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο
Πέφτει η αυλαία της βίαιης 11χρονης συριακής σύγκρουσης, την οποία ξεκίνησε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ και νομπελίστας Μπαράκ Ομπάμα, καθώς η Αραβική Άνοιξη σάρωσε τη Δυτική Ασία πριν από δύο δεκαετίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέστησαν άλλη μια μεγάλη οπισθοδρόμηση στη Δυτική Ασία, καθώς το έτος 2022 πλησιάζει στο τέλος του. Η εξελισσόμενη τουρκο-συριακή διαδικασία συμφιλίωσης υπό ρωσική διαμεσολάβηση πρέπει να θεωρηθεί ως ένα έπος προδοσίας και εκδίκησης.
Η Άγκυρα δέχθηκε τεράστια πίεση από την κυβέρνηση Ομπάμα το 2011 για να ηγηθεί του σχεδίου αλλαγής καθεστώτος στη Συρία. Ο Ομπάμα υπέθεσε αβασάνιστα ότι η Τουρκία θα λειτουργούσε χαρούμενα ως ο αρματολός του “μετριοπαθούς” ισλαμισμού για τη μεταμόρφωση στη Δυτική Ασία. Αλλά η Άγκυρα χρειάστηκε το χρόνο της για να βαθμονομήσει την εξωτερική της πολιτική ώστε να προσαρμοστεί στην Αραβική Άνοιξη πριν ανταποκριθεί στο μεταβαλλόμενο τοπίο στη Συρία.
Ο Ερντογάν πιάστηκε απροετοίμαστος από την εξέγερση στη Συρία σε μια συγκυρία που η Άγκυρα ακολουθούσε μια πολιτική “μηδενικών προβλημάτων” με τους γείτονες της Τουρκίας. Η Άγκυρα δεν ήταν σίγουρη για το πώς θα εξελισσόταν η Αραβική Άνοιξη και παρέμεινε σιωπηλή όταν πρωτοεμφανίστηκε η εξέγερση στην Τυνησία. Ακόμη και για την Αίγυπτο, ο Ερντογάν απηύθυνε συναισθηματική έκκληση για την αποχώρηση του Χόσνι Μουμπάρακ μόνο όταν διαισθάνθηκε, και σωστά, ότι ο Ομπάμα αποσυνδέθηκε από τον σταθερό σύμμαχο της Αμερικής στο Κάιρο.
Η Συρία ήταν η απόλυτη δοκιμασία και μια πραγματική πρόκληση για τον Ερντογάν. Η Άγκυρα είχε επενδύσει πολλά στη βελτίωση των σχέσεων με τη Συρία στο πλαίσιο της λεγόμενης Συμφωνίας των Αδάνων το 1998, στον απόηχο της μαζικής αναμέτρησης του τουρκικού στρατού με τη Δαμασκό για το γεγονός ότι η τελευταία φιλοξενούσε τον ηγέτη του PKK [κουρδικό] Οτσαλάν. Ο Ερντογάν αρχικά δεν ήθελε ο Μπασάρ αλ Άσαντ να χάσει την εξουσία και τον συμβούλευσε να μεταρρυθμιστεί. Οι οικογένειες του Ερντογάν και του Άσαντ συνήθιζαν να κάνουν διακοπές μαζί.
Ο Ομπάμα χρειάστηκε να αναθέσει στον τότε επικεφαλής της CIA Ντέιβιντ Πετρέους να επισκεφθεί την Τουρκία δύο φορές το 2012 για να πείσει τον Ερντογάν να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ στον επιχειρησιακό σχεδιασμό με στόχο το τέλος της κυβέρνησης Άσαντ. Ο Πετρέους ήταν αυτός που πρότεινε στην Άγκυρα ένα μυστικό πρόγραμμα εξοπλισμού και εκπαίδευσης των Σύρων ανταρτών.
Αλλά ήδη από το 2013, ο Ερντογάν άρχισε να διαισθάνεται ότι ο ίδιος ο Ομπάμα είχε μόνο μια περιορισμένη αμερικανική εμπλοκή στη Συρία και προτιμούσε να ηγείται από τα μετόπισθεν. Το 2014, ο Ερντογάν δημοσιοποίησε ότι οι σχέσεις του με τον Ομπάμα είχαν μειωθεί, λέγοντας ότι ήταν απογοητευμένος επειδή δεν είχε άμεσα αποτελέσματα στη συριακή σύγκρουση. Μέχρι τότε, περισσότεροι από 170.000 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους και 2,9 εκατομμύρια Σύροι είχαν καταφύγει σε γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, ενώ οι μάχες είχαν αναγκάσει άλλα 6,5 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους εντός της Συρίας.
Με απλά λόγια, ο Ερντογάν αισθάνθηκε πικραμένος που έμεινε να κρατάει ένα κουτί με σκουλήκια και ο Ομπάμα έφυγε. Ακόμη χειρότερα, το Πεντάγωνο άρχισε να ευθυγραμμίζεται με τις κουρδικές ομάδες της Συρίας που συνδέονται με το PKK. (Τον Οκτώβριο του 2014, οι ΗΠΑ άρχισαν να παρέχουν προμήθειες στις κουρδικές δυνάμεις και τον Νοέμβριο του 2015, ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ αναπτύχθηκαν στη Συρία).
Πράγματι, από τότε, ο Ερντογάν διαμαρτυρόταν μάταια ότι οι ΗΠΑ, σύμμαχος του ΝΑΤΟ, είχαν ευθυγραμμιστεί με μια τρομοκρατική ομάδα (Κούρδοι της Συρίας, γνωστοί ως YPG) που απειλούσε την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο πραγματοποιήθηκαν οι δύο συναντήσεις στη Μόσχα την Τετάρτη μεταξύ των υπουργών Άμυνας και των επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας και της Συρίας παρουσία των Ρώσων ομολόγων τους. Η διαδικασία συμφιλίωσης του Ερντογάν με τον Άσαντ είναι κατ’ εξοχήν η γλυκιά εκδίκησή του για την αμερικανική προδοσία. Ο Ερντογάν ζήτησε τη βοήθεια της Ρωσίας, της αρχετυπικής εχθρικής χώρας στο στόχαστρο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, προκειμένου να επικοινωνήσει με τον Άσαντ που είναι παρίας στα μάτια των Αμερικανών. Η μήτρα είναι αυτονόητη.
Την Πέμπτη, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ δήλωσε: “Ο Ερντογάν δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία: “Στη συνάντηση (στη Μόσχα), συζητήσαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση στη Συρία και την περιοχή το συντομότερο δυνατό, διασφαλίζοντας παράλληλα την ειρήνη, την ηρεμία και τη σταθερότητα… Επαναλάβαμε τον σεβασμό μας για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων των γειτόνων μας, ιδιαίτερα της Συρίας και του Ιράκ, και ότι μοναδικός μας στόχος είναι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, δεν έχουμε κανέναν άλλο σκοπό”.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν συμβουλεύει τον Ερντογάν τα τελευταία χρόνια ότι οι ανησυχίες της Τουρκίας για την ασφάλεια αντιμετωπίζονται καλύτερα σε συντονισμό με τη Δαμασκό και ότι η Συμφωνία των Αδάνων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πλαίσιο συνεργασίας. Η ανάγνωση του τουρκικού υπουργείου Άμυνας ανέφερε ότι η συνάντηση στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε σε “εποικοδομητική ατμόσφαιρα” και συμφωνήθηκε να συνεχιστεί το σχήμα των τριμερών συναντήσεων “για να διασφαλιστεί και να διατηρηθεί η σταθερότητα στη Συρία και την περιοχή συνολικά”.
Χωρίς αμφιβολία, η εξομάλυνση μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού θα επηρεάσει την περιφερειακή ασφάλεια και, ειδικότερα, τον συριακό πόλεμο, δεδομένης της επιρροής που ασκεί η Τουρκία στην εναπομείνασα συριακή αντιπολίτευση. Μια τουρκική χερσαία επιχείρηση στη βόρεια Συρία μπορεί να μην είναι απαραίτητη εάν η Άγκυρα και η Δαμασκός αναβιώσουν τη συμφωνία των Αδάνων. Μάλιστα, ο Ακάρ αποκάλυψε ότι η Άγκυρα, η Μόσχα και η Δαμασκός εργάζονται για τη διεξαγωγή κοινών αποστολών στο έδαφος της Συρίας.
Η προθυμία του Ρώσου υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου ακριβώς εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία να πάρει το τιμόνι και να πλοηγήσει τη συμφιλίωσή του με τη Συρία προσθέτει μια εντελώς νέα διάσταση στις βαθύτερες στρατηγικές σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας. Και για τον Ερντογάν, η Συρία γίνεται η νεότερη προσθήκη στις πολιτικές πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει τον τελευταίο καιρό για τη βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με τα κράτη της περιοχής. Η εξομάλυνση με τη Συρία θα βρει σύμφωνη την τουρκική κοινή γνώμη και αυτό έχει επιπτώσεις στην προσπάθεια του Ερντογάν για ανανεωμένη εντολή στις επερχόμενες εκλογές.
Από την άποψη της Συρίας, η εξομάλυνση με την Τουρκία θα έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από την αποκατάσταση των δεσμών με διάφορα περιφερειακά κράτη (αρχής γενομένης από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) τα τελευταία χρόνια, τα οποία τροφοδότησαν τη σύγκρουση. Οι εξισώσεις της Τουρκίας με τις συριακές μαχητικές ομάδες (π.χ. Συριακός Εθνικός Στρατός και Hayat Tahrir al-Sham), η συνεχιζόμενη κατοχή συριακών εδαφών, οι Σύροι πρόσφυγες στην Τουρκία (αριθμούν 3,6 εκατομμύρια) κ.λπ. είναι ζωτικής σημασίας ζητήματα που επηρεάζουν την ασφάλεια της Συρίας.
Οι ΗΠΑ δυσανασχετούν με την κίνηση του Ερντογάν να εξομαλυνθεί με τον Άσαντ – και μάλιστα με τη βοήθεια της Ρωσίας. Τώρα είναι ακόμη πιο απίθανο να εγκαταλείψουν τη στρατιωτική τους παρουσία στη Συρία ή τη συμμαχία τους με τη συριακή κουρδική ομάδα YPG (την οποία η Άγκυρα θεωρεί θυγατρική του PKK.)
Αλλά το YPG θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Καθώς η Συρία ζητά από την Τουρκία να αποχωρήσει από τα εδάφη της (Idlib και τις λεγόμενες περιοχές επιχειρήσεων) και να σταματήσει να υποστηρίζει ένοπλες ομάδες, η Τουρκία σε αντάλλαγμα θα επιμείνει να απωθήσει το YPG μακριά από τα σύνορα. (Η προσκείμενη στην κυβέρνηση συριακή εφημερίδα Al-Watan ανέφερε επικαλούμενη πηγές ότι στην τριμερή συνάντηση στη Μόσχα, η Άγκυρα δεσμεύτηκε να αποσύρει όλες τις δυνάμεις της από το συριακό έδαφος).
Πράγματι, η αντικατάσταση της πολιτοφυλακής του YPG από τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία θα οδηγούσε στην αποδυνάμωση τόσο του YPG όσο και της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας. Ωστόσο, το ερώτημα θα παραμείνει αναπάντητο όσον αφορά τη θέση των Κούρδων στο μέλλον της Συρίας.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ δήλωσε πρόσφατα: “Οι ΗΠΑ δεν θα αναβαθμίσουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ και δεν υποστηρίζουν την αναβάθμιση των σχέσεων άλλων χωρών. Οι ΗΠΑ προτρέπουν τα κράτη της περιοχής να εξετάσουν προσεκτικά τις θηριωδίες που προκάλεσε το καθεστώς Άσαντ στον συριακό λαό την τελευταία δεκαετία. Οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι η σταθερότητα στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή μπορεί να επιτευχθεί μέσω μιας πολιτικής διαδικασίας που αντιπροσωπεύει τη βούληση όλων των Σύρων”.
Οι συναντήσεις της περασμένης εβδομάδας στη Μόσχα δείχνουν ότι το κύρος της Ρωσίας στην περιοχή της Δυτικής Ασίας απέχει πολύ από το να καθορίζεται από τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Η ρωσική επιρροή στη Συρία παραμένει άθικτη και η Μόσχα θα συνεχίσει να διαμορφώνει τη μετάβαση της Συρίας από τη ζώνη σύγκρουσης και να εδραιώνει τη δική της μακροπρόθεσμη παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο OPEC Plus έχει κερδίσει έδαφος. Οι δεσμοί της Ρωσίας με τα κράτη του Κόλπου αυξάνονται σταθερά. Οι στρατηγικοί δεσμοί Ρωσίας-Ιράν βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο της ιστορίας τους. Και η επιστροφή του Βενιαμίν Νετανιάχου ως πρωθυπουργού σημαίνει ότι οι ρωσοϊσραηλινοί δεσμοί οδεύουν προς μια επανεκκίνηση. Είναι σαφές ότι η ρωσική διπλωματία βρίσκεται σε εξέλιξη στη Δυτική Ασία.
Η συμβατική σοφία έλεγε ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας και της Τουρκίας θα συγκρούονταν αναπόφευκτα μόλις άνοιγαν οι πύλες στην Ουκρανία. Εδώ έγκειται το παράδοξο, διότι αυτό που συνέβη είναι εντελώς αντίθετο.
Ακολουθείστε μας στα social media για να βλέπετε πρώτοι τα άρθρα μας