Γαλλική οργή: Οι αγρότες σπέρνουν τους σπόρους της επανάστασης κατά των ελίτ στο Παρίσι.. Η ντιρεκτίβα των Βρυξελλών για την κλιματική αλλαγή και η στήριξη της Ουκρανίας θεωρούνται πιο σημαντικές από τους ανθρώπους που πραγματικά τρέφουν τη χώρα..
γράφει η Rachel Marsden, αρθρογράφος, πολιτικός στρατηγικός αναλυτής και παρουσιάστρια ανεξάρτητων εκπομπών talk-shows στα γαλλικά και στα αγγλικά.
Η γαλλική κυβέρνηση προσπαθεί να απομακρύνει πολλά τρακτέρ από τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους της χώρας. Καλή τύχη με αυτό, όταν το 89% των Γάλλων πολιτών υποστηρίζει τους διαμαρτυρόμενους αγρότες, σύμφωνα με μια νέα δημοσκόπηση της Odoxa.
Η Γαλλία προσχωρεί σε ένα κίνημα που περιλαμβάνει πλέον σχεδόν το 20% της ΕΕ, με τους αγρότες σε πέντε από τις 27 χώρες του μπλοκ να σχηματίζουν αυτοκινητοπομπές και να αποκλείουν μεγάλους οδικούς άξονες. Οι αγρότες στην Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γερμανία και τις Κάτω Χώρες έχουν πλέον προστεθεί στους ομολόγους τους από τη χώρα που είναι ουσιαστικά συνώνυμη με την επανάσταση. Και ένα συγκεκριμένο περιστατικό εδώ στη Γαλλία μόλις μετατόπισε το εκκολαπτόμενο κίνημα σε υπερδιέγερση.
Η Alexandra Sonac, μια 35χρονη αγρότισσα βοοειδών και καλαμποκιού από τη νότια Γαλλία, και δύο από τα τρία μέλη της οικογένειάς της χτυπήθηκαν από αυτοκίνητο τις σκοτεινές πρώτες πρωινές ώρες σε ένα μπλόκο των αγροτών στον αυτοκινητόδρομο κοντά στην Τουλούζη. Η Sonac και η 12χρονη κόρη της σκοτώθηκαν, ενώ ο σύζυγός της νοσηλεύεται στην εντατική. Το περιστατικό ερευνάται ακόμη, αλλά για να προστεθεί στο κακό το χειρότερο, οι τρεις Αρμένιοι επιβάτες του οχήματος που χτύπησε την οικογένεια φέρονται να τελούσαν υπό εντολή απέλασης.
Ο συμβολισμός εδώ είναι κραυγαλέος. Ένας παραγωγικός αγρότης που αντιστάθηκε στην οικονομική καταπίεση της κυβέρνησης σκοτώθηκε από κάποιον που απολάμβανε τα οφέλη της κυβερνητικής χαλαρότητας. Μόλις το 12% των εντολών απέλασης εκτελέστηκε από τη Γαλλία μεταξύ 2015 και 2021, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη, σύμφωνα με πρόσφατες στατιστικές.
Τα παράπονα των Γάλλων αγροτών συγκλίνουν με εκείνα των ομολόγων τους σε ολόκληρη την ΕΕ. Είναι θυμωμένοι με τις δικές τους κυβερνήσεις, αλλά μόνο επειδή αυτοί οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι επέμεναν να γλιστρούν στον προσαρμοσμένο ζουρλομανδύα που τους επέβαλαν οι μη εκλεγμένοι τεχνοκράτες τύραννοι στις Βρυξέλλες και οι από πάνω προς τα κάτω, ιδεολογικά καθοδηγούμενες πολιτικές τους. Υπάρχει ένας καλός λόγος για τον οποίο οι Γάλλοι αγρότες αυτή την εβδομάδα έσκισαν και έκαψαν την ίδια σημαία της ΕΕ που ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επιμένει να τοποθετεί δίπλα στη γαλλική τρίχρωμη στις διάφορες εμφανίσεις του.
Οι αγρότες σε όλο το μπλοκ έχουν παρόμοια αιτήματα. Θέλουν μια δίκαιη τιμή για την ενέργεια, ενώ η ΕΕ όχι μόνο έχει επιβάλει δαπανηρές πολιτικές για το κλίμα που αντιμετωπίζουν τα ορυκτά καύσιμα σαν πανούκλα, αλλά έχει επίσης αποφασίσει, «για την Ουκρανία», να καταστρέψει τη δική της προμήθεια φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου που ωθούσε την οικονομία της Ευρώπης.
Στη συνέχεια, και πάλι για την Ουκρανία, αποφάσισε να άρει τους εισαγωγικούς δασμούς στα αγαθά και τις υπηρεσίες από την Ουκρανία, επιτρέποντας στην ΕΕ να κατακλύζεται από φορτηγατζήδες που υποτιμούν τους τοπικούς παρόχους και με εξίσου υποτιμητικά αγροτικά προϊόντα που δεν πληρούν καν τα πρότυπα της ΕΕ, με τα οποία οι Ευρωπαίοι αγρότες αναγκάζονται να συμμορφώνονται με δικά τους έξοδα.
Οι αγρότες δεν θέλουν ελεημοσύνες, αλλά θέλουν οι κυβερνήσεις να αφήσουν την όλο και πιο βαριά φορολογία ως λύση για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία που αδειάζουν ως αποτέλεσμα των συνεχώς λανθασμένων προτεραιοτήτων τους. Θέλουν επίσης οι εθνικές τους κυβερνήσεις να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους από τις προσπάθειες των Βρυξελλών να τα αντικαταστήσουν με φθηνές ξένες εισαγωγές μέσω ατελείωτων συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου με χώρες των οποίων οι αγρότες δεν λειτουργούν υπό τις ίδιες ρυθμιστικές ντιρεκτίβες, ενώ οι Βρυξέλλες πιέζουν τα κράτη μέλη (κυρίως την Ολλανδία) να εξαγοράσουν τις φάρμες των οποίων τα απόβλητα βοοειδών δεν εξυπηρετούν τις πολιτικές τους για την κλιματική αλλαγή.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο μέσος πολίτης συμπάσχει, καθώς έχει εξίσου βαρεθεί την ανίκανη και βαρύτατη κυβέρνησή του που λειτουργεί ως λευκό γάντι για τη σιδερένια γροθιά των Βρυξελλών. Βλέπουν ότι το κόστος του φυσικού αερίου και του ηλεκτρικού τους ρεύματος ανεβαίνει ακατάπαυστα και η αγοραστική τους δύναμη κάνει κύκλους προς την αποχέτευση, ενώ ο Γάλλος υπουργός Άμυνας, για παράδειγμα, μιλάει για το πώς η σύγκρουση στην Ουκρανία, που έχει χρησιμεύσει ως βολικό πρόσχημα για τη μεταφορά πλούτου από τους λαούς στις ελίτ της Ευρώπης, είναι μια τόσο θαυμάσια ευκαιρία για το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα.
Και όταν η γαλλική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε η ίδια μια αύξηση 300 ευρώ (327 δολάρια) το μήνα στα δικά της επιδόματα αυτή την εβδομάδα, μόνο και μόνο για να αντισταθμίσει τον πληθωρισμό που συνθλίβει το μέσο πολίτη, αυτό χρησιμεύει ως ένα ακόμη παράδειγμα της πλήρους αφωνίας τους.
Το απόγευμα της 24ης Ιανουαρίου, μια τεράστια σειρά από ελαστικά και κοπριά πυρπολήθηκε από οργισμένους Γάλλους αγρότες ακριβώς μπροστά από τη νομαρχία του Agen, στη νοτιοδυτική Γαλλία. Ορισμένοι αγρότες που ήταν παρόντες κατήγγειλαν την κίνηση, άλλοι εξέφρασαν την υποστήριξή τους, αλλά όλοι συμφώνησαν ότι είχαν βαρεθεί.
Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι η αστυνομία και οι πυροσβέστες που βρέθηκαν στη σκηνή καθυστέρησαν να αντιδράσουν, καθώς ο καπνός επεκτάθηκε σχεδόν στο ύψος του παρακείμενου κτιρίου, που θεωρείται σύμβολο του γαλλικού κράτους. Προφανώς, ακόμη και οι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής που υπηρετούν τους θεσμούς του κράτους έχουν βαρεθεί τις ελίτ του κατεστημένου. Και όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και αλλού στη Δύση.
Οι φορτηγατζήδες του Canadian Freedom Convoy και οι υποστηρικτές τους δικαιώθηκαν στο καναδικό ομοσπονδιακό δικαστήριο αυτή την εβδομάδα, όταν ένας δικαστής έκρινε ότι η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Justin Trudeau παραβίασε συνταγματικά θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες όταν επικαλέστηκε τον νόμο περί έκτακτης ανάγκης κατά των διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τις εντολές της κυβέρνησης Covid, τις οποίες θεωρούσαν παραβίαση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση διέταξε να μπλοκαριστούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί ως αποτρεπτικό μέσο κατά της διαμαρτυρίας θα έπρεπε να είναι η πρώτη μεγάλη ένδειξη του αυξανόμενου αυταρχισμού, αλλά προφανώς χρειάστηκε ένας ομοσπονδιακός δικαστής για να το διευκρινίσει.
Οι Γερμανοί αγρότες και φορτηγατζήδες που άρχισαν να κάνουν αυτοκινητοπομπές σε όλη τη χώρα νωρίτερα αυτό το μήνα, μου είπαν στο Βερολίνο ότι εμπνεύστηκαν από το Freedom Convoy, καθώς διαμαρτύρονταν για την επιβολή περισσότερων φόρων από τη γερμανική κυβέρνηση στο ντίζελ που τροφοδοτεί τα αγροτικά τους οχήματα, το οποίο είναι ήδη ακριβό ως αποτέλεσμα της λανθασμένης ενεργειακής πολιτικής της κυβέρνησης που καθοδηγείται από την ιδεολογική, σπασμωδική αντίθεση στα ορυκτά καύσιμα και στο φθηνό φυσικό αέριο από τη Ρωσία.
Τόσο στην περίπτωση του Freedom Convoy όσο και στην περίπτωση των αγροτών, οι τραγελαφικές προσπάθειες των κυβερνητικών αξιωματούχων να παρουσιάσουν τους διαδηλωτές ως κάποιου είδους ακροδεξιούς ριζοσπάστες, για να απαλλάξουν τις ελίτ από την ευθύνη, έπεσαν στο κενό από τον γενικό πληθυσμό.
Φορτηγατζήδες, αρτοποιοί, φοιτητές, πυροσβέστες και αστυνομικοί δείχνουν ήδη σημάδια αλληλεγγύης προς τους αγρότες, υποστηριζόμενοι από μια συντριπτική και ποσοτικοποιημένη σιωπηλή πλειοψηφία. Και αυτά τα εθνικά κινήματα βρίσκουν κοινούς σκοπούς μεταξύ τους σε όλη την Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο. Οι προσπάθειες να καλλιεργηθεί ο διχασμός με την αντιπαράθεση των μεγάλων γεωργικών εκμεταλλεύσεων εναντίον των μικρών ή της δεξιάς εναντίον της αριστεράς πέφτουν στο κενό.
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Gabriel Attal, ο οποίος ξεκίνησε τη δουλειά του μόλις στις 9 Ιανουαρίου και πιθανότατα δεν έχει βρει ακόμη όλες τις τουαλέτες στο νέο του γραφείο, κατέβηκε στην αγροτική περιοχή του νότιου Ροδανού το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο Attal δήλωσε ότι «οι αγρότες μας δεν είναι ληστές, ρυπαντές, άνθρωποι που βασανίζουν ζώα, όπως ακούμε μερικές φορές». Πού το ακούει αυτό; Στις Βρυξέλλες; Οι ικανότητές του στην αποπλάνηση χρειάζονται λίγη δουλειά. Είναι σαν να εμφανίζεσαι σε ένα ραντεβού και να λες: «Έι, δεν είσαι τόσο ψυχοπαθής όσο άκουσα ότι είσαι». Τι γόης. Ανυπομονώ να δω πώς αυτός ο διπλωματικός γνώστης θα επιλύσει όλο αυτό το χάος.
Στη συνάντηση της περασμένης Δευτέρας μεταξύ του Attal και των εκπροσώπων των αγροτών συμμετείχε και ένας εκπρόσωπος της Ένωσης Νέων Γάλλων Αγροτών. Μίλησα με αρκετούς από τους ομολόγους τους στο Βερολίνο σε εκείνη τη διαμαρτυρία νωρίτερα αυτό το μήνα – νέοι επιχειρηματίες, τόσο καλά ομιλούντες και μορφωμένοι. Αυτοί οι νέοι αγρότες λένε ότι εργάζονται 80 ώρες την εβδομάδα και αισθάνονται ότι υπάρχει τόση γραφειοκρατία ή απαγορεύσεις από την ΕΕ που παραλύουν. Και όμως, η Γαλλία προσπαθεί απεγνωσμένα να ενθαρρύνει τους νέους να υιοθετήσουν τη γεωργία ως επάγγελμα, τη στιγμή που είναι μια επιχείρηση που πεθαίνει. Θεέ μου, μεγάλο μυστήριο γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, ιδιοφυΐες.
Ο τραγικός θάνατος της Alexandra Sonac και της κόρης της αυτή την εβδομάδα θα παραμείνει για πάντα ως σύμβολο του αγώνα ενάντια στην καταπίεση της εργατικής τάξης από μια αυταρχική παγκόσμια διακυβέρνηση που υποθάλπει το χάος καθώς εξυπηρετεί ειδικά συμφέροντα που απομακρύνονται όλο και περισσότερο από αυτά του μέσου πολίτη. Κανένα μέτρο από τις προσβλητικές κυβερνήσεις δεν θα καταπνίξει την αυξανόμενη αναταραχή. Μόνο μια βαθιά και θεμελιώδης επανεξέταση της σχέσης τους με τους πολίτες τους, τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται ότι εξυπηρετούν αποκλειστικά, θα είχε ελπίδα να επιλύσει αυτή την εντεινόμενη κρίση.
Απόδοση στα Ελληνικά από kanenazori.com