Ελλάδα και Ιράκ με Rafale θα κυκλώσουν την Τουρκία-Το αίτημα της Βαγδάτης ανησυχεί και την Ουάσιγκτον.. Τα “Ιρακινά” Rafale σε περίπτωση απόκτησης των Meteor από το Παρίσι, θα “κόψουν το βήχα” στην Τουρκία, η οποία θεωρώντας την εν λόγω χώρα κυριολεκτικά “ξέφραγο αμπέλι” , εισβάλλει στο έδαφός του.. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία εδώ και χρόνια με την επίφαση αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων κατά του ΡΚΚ, πραγματοποιεί συνεχώς επιχειρήσεις και εισβολές στο έδαφος του Ιράκ..
Πέραν αυτού έχει δημιουργήσει μόνιμες βάσεις-στρατόπεδα εντός του Ιράκ, όπου φιλοξενείται πολυάριθμο στρατιωτικό προσωπικό και μέσα, ενώ τα UAV του κυρίως ημέρα και νύχτα κατοπτεύουν το Βόρειο Ιράκ, στοχοποιώντας στελέχη του PKK.. Το Ιράκ λόγω ελλείψεως στρατιωτικών δυνατοτήτων και κυρίως λόγω καθολικής υπεροχής της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, αντιμετωπίζει τις διαρκείς παραβιάσεις των συνόρων του από τους Τούρκους μόνο με διαβήματα διαμαρτυρίες και λοιπά διπλωματικά μέσα.. Ωστόσο αυτό φαίνεται να τελειώνει και μάλιστα σύντομα, λόγω Γαλλίας
“Η πιθανή αγορά γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Rafale από το Ιράκ θα ανατρέψει τα τραπέζια της Αντιτρομοκρατικής στη Μέση Ανατολή;” , είναι ο τίτλος άρθρου-ανάλυσης έγκριτου ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα εξής:
“Το αίτημα του Ιράκ να αγοράσει μαχητικά αεροσκάφη Dassault Rafale από τη Γαλλία θα προκαλέσει κάποια ανησυχία στην Ουάσιγκτον. Το Παρίσι μπαίνει δυναμικά στην αγορά όπλων της Μέσης Ανατολής έχοντας υπογράψει σημαντικές συμφωνίες με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τώρα με το Ιράκ. Σε μια εποχή αυξανόμενου ανταγωνισμού στον τομέα αεροσκαφών 4,5ης / 5ης γενιάς , μια γαλλική συμφωνία με το Ιράκ θα αύξανε σημαντικά το μερίδιο και τη μόχλευση του Παρισιού σε μια αναπτυσσόμενη αγορά πωλήσεων μαχητικών αεροσκαφών.
Εκτός από τους γεωπολιτικούς κινδύνους μιας πιθανής πώλησης για τις λεπτές περιφερειακές ισορροπίες ισχύος μεταξύ του Ιράκ και των κοντινών αντιπάλων του, η αναζήτηση της Βαγδάτης για τα Rafales θα έχει συνέπειες ευρύτερα στην περιφερειακή ασφάλεια από τεχνική άποψη. Εάν η διαμόρφωση των οπλικών συστημάτων των αεριωθούμενων αεροσκαφών περιλαμβάνει τους Meteors αντί για τους πυραύλους Mica, η περιφερειακή ισορροπία ισχύος μπορεί να αλλάξει γρήγορα προς όφελος ενός από τους μεγαλύτερους συμμάχους του Ιράν, το Ιράκ.
Ως εκ τούτου, μια συμφωνία Βαγδάτης-Παρισιού θα προκαλούσε μια αλλαγή παραδείγματος στην αντιτρομοκρατική πολιτική μιας βασικής χώρας του ΝΑΤΟ ,της Τουρκίας. Με τα Rafales, το Ιράκ θα μπορούσε να αρνηθεί τα επανδρωμένα τουρκικά αεροσκάφη στον εναέριο χώρο του και να εμποδίσει τις συνεχιζόμενες αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ
Η Τουρκική “αντιτρομοκρατική εκστρατεία” στο Ιράκ
Για δεκαετίες, ο αγώνας του εναντίον του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και των παραφυάδων του ήταν η κύρια ατζέντα εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Ουσιαστικά, η τουρκική αντιτρομοκρατική εκστρατεία επικεντρώνεται γύρω από δύο βασικούς πυλώνες.
Ο πρώτος είναι η επιβολή της ασφάλειας των συνόρων με την εξάλειψη των παραδείσων του PKK που είναι συγκεντρωμένοι στη βόρεια Συρία και το Ιράκ για να αποτραπεί μια νέα σειρά επιθέσεων στην Τουρκία. Ο δεύτερος είναι να καταστήσει το PKK και τις συνδεδεμένες οργανώσεις αναποτελεσματικές.
Αυτό βασίζεται σε σημαντικές δραστηριότητες πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR) και στόχευσης των ηγετών του PKK καθώς και των οδών μεταφοράς όπλων στις Μονάδες Άμυνας του Λαού (YPG).. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος των προσπαθειών των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών από αυτές τις απόψεις. Και για τους δύο πυλώνες, η τεχνογνωσία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και οι ακριβείς ικανότητες βαθιάς κρούσης είναι το κλειδί.
Σε περιόδους σύγκρουσης, ειδικά σε ασύμμετρες καταστάσεις, οι μη επανδρωμένες πλατφόρμες μπορούν να μειώσουν τους κινδύνους για την ανθρώπινη ζωή. Η εξάρτηση από μη επανδρωμένα συστήματα παρέχει επίσης πρόσθετη ελαχιστοποίηση του κινδύνου για την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, καθώς η σύλληψη πιλότων σε εχθρικό έδαφος πέρα από τα σύνορα της Τουρκίας παραμένει εξαιρετικά επικίνδυνη.
Μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου, οι τουρκικές αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στην περιοχή μετατράπηκαν σε μια μορφή επιχειρήσεων που διεξαγόταν σε μεγάλο βαθμό από drones, με στόχο την ελαχιστοποίηση των κινδύνων και τη μείωση της απώλειας προσωπικού.
Ο συριακός εναέριος χώρος παραμένει μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ζώνη και η Τουρκία έχασε ακόμη και ένα F-4 Phantom από τις συριακές αραβικές δυνάμεις αεράμυνας το 2012. Επί του παρόντος, η ιρακινή Πολεμική Αεροπορία δεν μπορεί να σταματήσει τις τουρκικές αεροπορικές επιδρομές κατά του PKK.
Ωστόσο, ένα σενάριο όπου η ιρακινή Πολεμική Αεροπορία θα αποκτήσει το Rafale με προηγμένους πυραύλους αέρος-αέρος, μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα στην αντιτρομοκρατική στρατηγική της Άγκυρας στο βόρειο Ιράκ.
Γιατί το Ιράκ δεν μπορεί να αντισταθεί στο Rafale;
Δεδομένης της ευελιξίας και της αποδεδειγμένης απόδοσης των Rafales, η προτίμηση του Ιράκ για αυτά είναι λογική Το Rafale είναι πράγματι ένα εξελιγμένο αεροσκάφος, με μεγάλη ζήτηση στη Μέση Ανατολή, όπως φαίνεται από την περίπτωση της Αιγύπτου και των Εμιράτων, όπου και οι δύο χώρες επέλεξαν τα Rafales αντί για τα F-35.
Στην περίπτωση της Βαγδάτης, ο κύριος παράγοντας που ώθησε τη Βαγδάτη στην αγκαλιά του Παρισιού ήταν, ωστόσο, η άρνηση της Ουάσιγκτον να παράσχει στη Βαγδάτη τα απαραίτητα πυρομαχικά για να λειτουργήσει πλήρως τα F-16 της.
Επί του παρόντος, η ιρακινή Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 34 F-16. Ωστόσο, οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες ισχυρίζονται ότι τουλάχιστον 10 από αυτά τα αεριωθούμενα αεροσκάφη είναι μόνιμα ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης συντήρησης και εξοπλισμού
Αυτό δημιουργεί μια ευπάθεια στις ιρακινές αεροπορικές δυνατότητες, η οποία εμποδίζει τη Βαγδάτη να είναι σε θέση να θέσει σε πλήρη λειτουργία τα F-16 της. Μετά την επίθεση στην αεροπορική βάση Balad, η οποία φιλοξενεί στρατεύματα των ΗΠΑ, τον Απρίλιο του 2020, η Lockheed Martin και άλλες μεγάλες αμυντικές εταιρείες απέσυραν το προσωπικό τους από το Ιράκ. Αυτό διέκοψε την υποστήριξη συντήρησης και την εκπαίδευση των Ιρακινών
Ως εκ τούτου, ενώ οι ανταγωνιστές του μετέβαιναν γρήγορα σε λύσεις μαχητικών 4,5ης γενιάς, το Ιράκ χρειαζόταν επειγόντως να βρει εναλλακτικές λύσεις στον γηρασμένο στόλο του. Αυτή η ανάγκη οδηγήθηκε κυρίως από τον φόβο της υστέρησης, αλλά ένας άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν η έλλειψη πιστοποιημένων πυρομαχικών που παρείχε η Ουάσιγκτον στη Βαγδάτη.
Συνολικά, αυτό που κάνει ένα οπλικό σύστημα πραγματικά αποτελεσματικό δεν είναι μόνο η ίδια η πλατφόρμα, αλλά και η διαμόρφωση των όπλων και των αισθητήρων με την οποία συνοδεύεται, την οποία η Γαλλία είναι πρόθυμη να παράσχει στο Ιράκ
Το Παρίσι είχε ήδη μια επιτυχημένη είσοδο στην αμυντική αγορά της Μέσης Ανατολής πριν από τις φήμες για πιθανή προμήθεια Rafale του Ιράκ. Τον περασμένο χρόνο, η Γαλλία πούλησε τα Rafales στους Αιγύπτιους και στα ΗΑΕ, με τα τελευταία να αγοράζουν συνολικά 80 τζετ
Έτσι, η πιθανή γαλλο-ιρακινή συμφωνία θα εμβαθύνει το ήδη εξέχον αποτύπωμα της Γαλλίας στην αμυντική βιομηχανία της Μέσης Ανατολής. Ενισχυμένη από την αυξανόμενη ζήτηση και τις αυξανόμενες απειλές για την απειλή, η περιφερειακή αγορά όπλων δεν έχει έλλειψη χωρών που στρέφονται σε εναλλακτικές δυτικές τεχνολογίες εν μέσω του κενού που δημιουργούν οι Η.Π.Α.
Μια άλλη πτυχή που κάνει το Ιράκ έναν ιδιαίτερα ελκυστικό πελάτη για τη Γαλλία είναι η υποτιθέμενη πρότασή του να πληρώσει τα μαχητικά του με πετρέλαιο .
Σακατεμένο από μια διαφαινόμενη πετρελαϊκή κρίση που μοιάζει με το σοκ του 1973, το Παρίσι χρειάζεται τώρα επειγόντως να βρει μια εναλλακτική λύση στη ρωσική ενέργεια . Ο νέος πελάτης της, το Ιράκ, μπορεί να δώσει τη λύση.
Ωστόσο, η απόκτηση του Rafales δεν είναι μια μαγική λύση για την αεροπορική υπεροχή. Στην πραγματικότητα, ο παράγοντας που θα αλλάξει το παιχνίδι θα είναι τα πυρομαχικά που συνοδεύουν τα Rafales. Ενώ μια συμφωνία που περιλαμβάνει τον πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς Mica δεν θα έχει δραστική επίδραση στις περιφερειακές ισορροπίες ισχύος, ένα σενάριο όπου το Παρίσι παρέχει στη Βαγδάτη τους πυραύλους Meteor θα ήταν το πραγματικό σημείο καμπής.
Η απόκτηση των πυραύλων Meteor εκτός οπτικού βεληνεκούς (BVR) θα σήμαινε ότι το Ιράκ αποκτά βελτιωμένες δυνατότητες κρούσης που μπορούν να εμπλακούν με ένα ευρύ σύνολο στόχων που κυμαίνονται από μη επανδρωμένα οπλισμένα οχήματα (UAV) έως πυραύλους κρουζ. Αυτό θα ενδυναμώσει τη Βαγδάτη με ευέλικτες στρατιωτικές δυνατότητες, καθώς και πλεονέκτημα στον περιφερειακό εναέριο χώρο.
Πράγματι, ορισμένα πλεονεκτήματα σε ορισμένες τεχνικές πτυχές, όπως η αποτελεσματικότητα του συστήματος πρόωσής του, σημαίνει ότι το Meteor παραμένει ισοδύναμο, αν όχι καλύτερο, από το αμερικανικό ομόλογό του, το AMRAAM.
Ενώ οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μέχρι στιγμής περιελάμβαναν μόνο τους πυραύλους Mica, δεν μπορεί να αποκλειστεί μια νέα επέκταση. Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα επιδεινώσει τις σχέσεις της Γαλλίας με τους περιφερειακούς της συμμάχους και θα οδηγούσε σε κριτική για την απόφαση του Παρισιού να παρέχει κρίσιμα οπλικά συστήματα σε ένα έθνος που δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ.
Συνέπειες των πυραύλων Meteor
Ένα σενάριο όπου τα Rafales του Ιράκ θα φέρουν τους πυραύλους Meteor θα έχει δύο σημαντκές επιπτώσεις. Πρώτον, μια τέτοια προμήθεια θα άλλαζε την ισορροπία ισχύος μεταξύ του Ισραήλ και των περιφερειακών χωρών. Η παροχή στον αντίπαλο του Τελ Αβίβ, το Ιράκ, πυραύλων Meteor θα υπονόμευε άμεσα το ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα του Ισραήλ (QME) στην περιοχή.
Δεύτερον, ο εξοπλισμός της ιρακινής Πολεμικής Αεροπορίας με τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και τους πυραύλους Meteor θα είχε επιπτώσεις στην τουρκική αντιτρομοκρατική πολιτική. Επί του παρόντος, η ιρακινή Πολεμική Αεροπορία δεν έχει κανένα πλεονέκτημα έναντι της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Αυτό θα ισχύει ακόμα εάν η Τουρκία προμηθευτεί τον εκσυγχρονισμό των F-16 από την Ουάσιγκτον ή επιλέξει μια εναλλακτική λύση. Ωστόσο, ένα σενάριο όπου η Άγκυρα αποτυγχάνει να μεταβεί σε αεροπορική μάχη 4,5ης γενιάς ή μια διαμόρφωση που θα περιλαμβάνει τους πυραύλους Meteor θα παρέχει στη Βαγδάτη σαφές πλεονέκτημα έναντι της Άγκυρας.
Οι ανώτερες ιρακινές εναέριες δυνατότητες θα επιτρέψουν στο Ιράκ να αρνηθεί τον εθνικό εναέριο χώρο της Τουρκίας και να εμποδίσει τις τουρκικές επιχειρήσεις στο βόρειο Ιράκ.
Επιπλέον, μια ιρακινή Πολεμική Αεροπορία εξοπλισμένη με πυραύλους Rafales και Meteor’s BVR θα αποτελούσε μεγάλο κίνδυνο για τα επανδρωμένα αεροσκάφη της Τουρκίας.
Αυτό θα απαιτούσε αναθεώρηση της στρατηγικής της Τουρκίας κατά της εξέγερσης που περιλαμβάνει τη μετάβαση από επανδρωμένες λύσεις σε μη επανδρωμένες τεχνολογίες για τη διεξαγωγή αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων στο βόρειο Ιράκ.
Στο παρελθόν, η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει επιτυχώς εναέριες επιχειρήσεις με «μη επανδρωμένο» τρόπο, και οι δραστηριότητές της στη Συρία φαίνεται να αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με εξελιγμένες δυνατότητες βαθιάς κρούσης, ωφέλιμο φορτίο μάχης 1.350 τόνων και προηγμένα ραντάρ, το Akıncı UCAV του τουρκικού Baykar θα γινόταν ένα πολύ κατάλληλο μέσο για τις μη επανδρωμένες αντιτρομοκρατικές δραστηριότητες της Τουρκίας
Επειδή η διαμόρφωση των όπλων του Akıncı μπορεί σύντομα να περιλαμβάνει πυραύλους υψηλής ακρίβειας όπως το TRG-230, το UCAV θα είναι σε θέση να διεισδύσει σε στόχους υψηλής αξίας στο βόρειο Ιράκ με ελάχιστο περιθώριο σφάλματος.
Αυτή η νέα στρατηγική θα αποτελούσε δυνητικά υψηλότερο ποσοστό φθοράς για τα drones της Τουρκίας αλλά θα ελαχιστοποιούσε επίσης σημαντικά τις ανθρώπινες απώλειες, σε ένα από τα πιο εχθρικά εδάφη του κόσμου.”
Συμπέρασμα
Εκμεταλλευόμενο το κενό που δημιούργησε η Ουάσιγκτον, το Παρίσι γεμίζει γρήγορα την αγορά όπλων της Μέσης Ανατολής με εξελιγμένα συστήματα και γενναιόδωρη τεχνική βοήθεια.
Επιπλέον, το Παρίσι είναι αποφασισμένο να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις της περιοχής, ακόμη και αν αυτό βαίνει εις βάρος της αλλαγής της περιφερειακής ισορροπίας ισχύος και της επανεγγραφής των κανόνων της αντιτρομοκρατίας για έναν βασικό σύμμαχο του ΝΑΤΟ όπως η Τουρκία, αν όχι και το Ισραήλ.
Εν ολίγοις, η απόκτηση Rafale από Ιράκ μπορεί σύντομα να μεταμορφώσει την περιφερειακή δυναμική και η απροθυμία των ΗΠΑ να μοιραστούν την τεχνολογία τους, θα είναι ένας παράγοντας πίσω από αυτήν την εξέλιξη.”
Εκτίμηση
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι τα “Ιρακινά” Rafales σε περίπτωση απόκτησης των Meteor από το Παρίσι, θα “κόψουν το βήχα” στην Τουρκία, η οποία θεωρώντας την εν λόγω χώρα κυριολεκτικά “ξέφραγο αμπέλι” , εισβάλλει στο έδαφός του όποτε θελήσει, ενώ διατηρεί και μόνιμη παρουσία σε αυτό με στρατιωτικές βάσεις που έχει εγκαταστήσει..
Αυτό θα έχει ως συνέπεια των τερματισμό των τουρκικών επιδιώξεων για ανάκτηση των πλουσίων σε πετρελαϊκά κοιτάσματα περιοχών της Μοσούλης και Κιρκούκ, με την επίφαση της προστασίας της μειονότητας των Τουρκμένων, οι οποίοι τάχα καταπιέζονται..
Ελλάδα-ΗΑΕ-Αίγυπτος διαθέτουν ήδη τα Γαλλικά μαχητικά Rafales, ενώ είναι και σύμμαχες χώρες μεταξύ τους, έχοντας την Τουρκία στο περιθώριο. Η προσθήκη και του Ιράκ στο club αυτών των χωρών, θα έχει επίσης ως αποτέλεσμα την προσθήκη και δεύτερης συνορεύουσας με την Τουρκία χώρας, που θα έχει υπέρτερα μαχητικά αεροσκάφη από αυτήν..
Γνωρίζοντας ότι το Κουρδικό ζήτημα είναι το υπ’αριθμόν ένα Εθνικό ζήτημα για την Τουρκία, μια τέτοια εξέλιξη από πλευράς Ιράκ θα ανάγκαζε την Τουρκία να αναθεωρήσει τη διάταξη των μαχητικών και των drone της, προσανατολίζοντάς τα ισομερώς τουλάχιστον έναντι Ελλάδας και Ιράκ, κάτι που τώρα δεν ισχύει και που θα σήμαινε αποφόρτιση έστω και μερική του υπερκορεσμένου από μαχητικά και drones Αιγαίου..
Διαβάστε επίσης – Εφημερίδα «Die Welt» κατά Μητσοτάκη: Αυταρχική αλλαγή πίσω από τη γυαλιστερή βιτρίνα
Ακολουθείστε μας στα social media για να βλέπετε πρώτοι τα άρθρα μας