Ελέγχοντας το θύμα μετά από ένα κόλπο απάτης.. Είναι αυτό που βλέπουμε στα ΜΜΕ σχετικά με τους τραυματισμούς από το εμβόλιο; Μια άποψη που έχει κάποια λογική σας παρουσιάζουμε σε αυτό το άρθρο και μην παίρνοντας θέση, αφήνουμε εσάς να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.. Μάλλον θα θέλαμε πριν συνεχίσετε το διάβασμα να πούμε μια αλήθεια που πιστεύουμε… Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι μόνο μαύρο ή μόνο άσπρο…
*του Naked Emperor*
Μερικά σχόλια από τη χθεσινή ανάρτηση “υπερβαλλόντων θανάτων” με έβαλαν σε σκέψεις. Οι κυβερνήσεις δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ κανένα λάθος, γιατί
α). ολόκληρη η αφήγηση θα κατέρρεε,
β). ανησυχούν για την ευθύνη και τη λογοδοσία και όλο και περισσότερο
γ). ανησυχούν ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα τεράστιο κύμα αναταραχής, εάν οι άνθρωποι καταλάβουν τελικά ότι τους έχουν πει συστηματικά ψέματα και τους κορόιδεψαν.
και
Το έλεγα αυτό, αλλά ας το ξαναπώ: Η κυβέρνηση πλήρωσε για τους εμβολιασμούς και τους ΩΘΗΣΕ σκληρά στους υπηκόους. Η κυβέρνηση δεν θα ερευνήσει την κυβέρνηση για κυβερνητικές αδικίες.
Έτσι, οι κυβερνήσεις δεν θα διερευνήσουν τον εαυτό τους (για να αποφύγουν την ευθύνη και την αφηγηματική κατάρρευση) και ανησυχούν για λαϊκές αναταραχές, εάν ο πληθυσμός πιστεύει ότι τους έχουν πει ψέματα.
Τι κάνουν όμως αν η αλήθεια γίνει πολύ μεγάλη για να κρυφτεί; Πάρα πολλές ιστορίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πάρα πολλές εμπειρικές παρατηρήσεις ανθρώπων που αρρωσταίνουν ή πεθαίνουν. Οι υπερβάλλοντες αριθμοί θανάτων φτάνουν σε νέα υψηλά. Το να προσπαθείς να το σκουπίσεις κάτω από το χαλί δεν δουλεύει πια. Τι κάνουν;
Μπορεί να είμαι πολύ καχύποπτος, αλλά κάποια πράγματα δεν μου φάνηκαν καλά πρόσφατα. Λοιπόν, τα πράγματα δεν ήταν καλά εδώ και πολύ καιρό, αλλά πρόσφατα αισθάνθηκα ότι τα πράγματα χειραγωγούνται όλο και περισσότερο.
Περισσότεροι άνθρωποι που παραδέχονται ότι το εμβόλιο βλάπτει είναι κάτι καλό, αλλά είναι μόνο αυτό που φαίνεται;
Σήμερα ο Έλον Μασκ, ο οποίος έφτασε στη σκηνή για να χειραφετήσει τον κόσμο, αποκάλυψε ότι είχε σημαντικές παρενέργειες από την 2η αναμνηστική του. Είπε επίσης ότι ο υγιής ξάδερφός του νοσηλεύτηκε λόγω μυοκαρδίτιδας.
Ο Έλον δεν ντρέπεται ακριβώς να εκφράσει τις απόψεις του στο Twitter, οπότε γιατί να μας πεί τώρα για τη ζημιά από τα εμβόλια; Γιατί δεν το έκανε πριν αυτό;
Όπως λέω, μάλλον είμαι πολύ δύσπιστος και θέλω αυτόματα να κάνω ένα βήμα πίσω, όταν όλοι αρχίσουν να συρρέουν γύρω από το ίδιο πράγμα, αλλά ήθελα να ρίξω μια ματιά στο πώς αυτό θα μπορούσε να είναι μέρος κάποιου παιχνιδιού.
Συνάντησα τον Denis Rancourt από το Correlation Canada που συνδέθηκε με το έργο του Erving Goffman. Ο Έρβινγκ ήταν Καναδικής καταγωγής Αμερικανός κοινωνιολόγος και κοινωνικός ψυχολόγος, που έγινε Πρόεδρος της Αμερικανικής Κοινωνιολογικής Εταιρείας. Ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα φρενοκομεία, αλλά και για τους δράστες εγκληματικής απάτης.
Σε ένα άρθρο του 1952 με τίτλο “On Cooling the Mark Out: Some Aspects of Adaptation to Failure”, ο Goffman εξέτασε προσεκτικά τους άντρες με αυτοπεποίθηση (απατεώνες) και πώς θα χειραγωγούσαν τα θύματά τους. Επέτρεψαν στην αρχή να κερδίσουν τα θύματα, πριν τα εξαπατήσουν για να μεταφέρουν τις οικονομίες τους. Μόλις μεταφέρονταν τα χρήματα, θα συνέβαινε κάποιο “ατύχημα” και οι απατεώνες θα εξαφανίζονταν με όλα τα χρήματα του θύματος. Αλλά αυτό που σχετίζεται με το άρθρο μου σήμερα, είναι αυτό που συνέβη μόλις εξαφανίστηκαν οι απατεώνες.
Στην πραγματικότητα, δεν εξαφανίστηκαν όλοι οι απατεώνες…
“Ένας από τους χειριστές παραμένει με το θύμα και προσπαθεί να κρατήσει τον θυμό του σε διαχειρίσιμες και λογικές αναλογίες. Ο χειριστής μένει πίσω από τους συμπαίκτες του με την ιδιότητα αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί ψύχραιμος και ασκεί πάνω στο u;yma την τέχνη της παρηγοριάς. Γίνεται προσπάθεια να οριστεί η κατάσταση για το θύμα με τρόπο που να το διευκολύνει να αποδεχτεί το αναπόφευκτο και να πάει ήσυχα σπίτι του. Το θύμα διδάσκεται στη φιλοσοφία της απώλειας”.
Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε από τους απατεώνες όταν αντιμετώπισαν ένα θύμα που δεν σιωπούσε. Συνήθως η αμηχανία ήταν αρκετή για να διασφαλιστεί ότι το θύμα δεν θα πήγαινε στην αστυνομία, αλλά σε περιπτώσεις που δεν ήταν, χρησιμοποιήθηκε η “ψύξη του θύματος”.
Η στρατηγική “ψύξης του θύματος” λειτουργεί και μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην καθημερινή ζωή. Αυτό το βίντεο εξηγεί γιατί “απαιτείται αποκάλυψη και συγγνώμη” όταν η ιατρική πάει στραβά, διαφορετικά οι συγγενείς αρχίζουν να μιλούν ανοιχτά. Οι συγγενείς δεν μίλησαν για το γεγονός ότι έγιναν λάθη, αλλά για ότι οι γιατροί δεν ήταν ειλικρινείς μαζί τους.
Φαίνεται και με το έγκλημα και την αστυνόμευση. Όταν το ευρύ κοινό ή ακόμα και οι αστυνομικοί ρωτηθούν “τι είναι αυτό που κάνει ένα θύμα ικανοποιημένο με την υπηρεσία που λαμβάνει από την αστυνομία;”, εννέα στις δέκα η απάντηση θα είναι “πιάστε τον δράστη”. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι έχουν διαπιστώσει ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Φυσικά, τα θύματα θέλουν να συλληφθεί ο δράστης, αλλά αυτό που έκανε τα θύματα πιο ικανοποιημένα ήταν η επιβεβαίωση. Και τα καθησυχασμένα θύματα ήταν πιο πιθανό να είναι πολύ ή πλήρως ικανοποιημένα όταν διενεργούνταν μια έρευνα.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι οι τραυματισμοί από τα εμβόλια έγιναν και συμβαίνουν και ότι τα στοιχεία γίνονται όλο και ισχυρότερα. Επιπλέον, οι άνθρωποι ακούν ιστορίες από φίλους και συγγενείς που γνωρίζουν και εμπιστεύονται (αντί απλώς να διαβάζουν γι ‘αυτές στο Διαδίκτυο). Η κυβέρνηση θα ήθελε να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση, για να μην υπάρξει ένα απρόβλεπτο σενάριο “ταραχών στους δρόμους”.
Είναι αυτό που βλέπουμε αυτή τη στιγμή με το BBC να αφήνει “τυχαία” τον Aseem Malhotra να μιλήσει για τις βλάβες του εμβολίου; Ο Έλον Μασκ κάνει tweet σχετικά με αυτό για να φαίνεται φυσιολογικό; Δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει ή ότι είναι συνένοχοι, απλώς ότι οι πληροφορίες έχουν αποσιωπηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, οπότε όταν ξαφνικά “επιτρέπεται” να εμφανιστούν, αναρωτιέμαι γιατί.
Ίσως όλα αυτά να είναι συνωμοτικά. Θα χρειαζόταν πολύς προγραμματισμός και η σιωπή των ανθρώπων για να συμβεί το παραπάνω σενάριο. Ωστόσο, έχουν ήδη φροντίσει για το κομμάτι του σχεδιασμού.
Τον Μάρτιο του 2020, το John Hopkins – Bloomberg School of Public Health δημοσίευσε το “The SPARS Pandemic 2025-2028: A Futuristic Scenario to Facilitate Medical Countermeasure Communicators”.
Το Κεφάλαιο 17 εξετάζει τους τραυματισμούς από τα εμβόλια και τα μηνύματα που αφορούν συγκεκριμένα τα θέματα των ανεπιθύμητων παρενεργειών. Εξετάζει επίσης τον τρόπο βελτίωσης της ικανότητας των υγειονομικών αρχών να ανταποκρίνονται στη δημόσια αγωνία για ιατρικά ζητήματα, μετά από μια εκστρατεία εμβολιασμού.
Στη συνέχεια, το κεφάλαιο 18 ασχολείται με την “αναγνώριση της απώλειας”. Στο φανταστικό σενάριο υπάρχει αυξανόμενη αρνητική κοινή γνώμη σχετικά με τα εμβόλια και την αντιληπτή αδιαφορία της κυβέρνησης για τα θύματα της αντίδρασης της δημόσιας υγείας στο SPARS.
Ένας ανώτερος υγειονομικός αξιωματούχος υποστήριξε ότι ο χρόνος και ένα ισχυρό πρόγραμμα ιατρικής παρακολούθησης για τους λήπτες των εμβολίων -τα στοιχεία του οποίου ήταν ήδη σε ισχύ- θα έπρεπε να είναι επαρκή για να καθοριστεί εάν η δημόσια ανησυχία για μακροπρόθεσμες επιπτώσεις ήταν στην πραγματικότητα δικαιολογημένη: “Πρέπει να περιμένετε τα δεδομένα. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει αυτό το γεγονός”.
Ωστόσο, οι άνθρωποι ανησυχούν όλο και περισσότερο για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του νέου εμβολίου. Επομένως, η αναμονή μέχρι να ξεκαθαρίσει η επιστήμη δεν αποτελεί επιλογή.
Οι παρευρισκόμενοι ανώτεροι ηγέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα, μετά από πολλές παροτρύνσεις του Δρ. Φλιν, ότι κανένας κορυφαίος πολιτικός ή εκπρόσωπος της δημόσιας υγείας δεν είχε αναγνωρίσει δημοσίως τη συλλογική αίσθηση ευαλωτότητας που είχε προκαλέσει η πανδημία ή τη δύναμη που παρουσίαζε το κοινό υπό την απειλή σοβαρού κινδύνου. Επιπλέον, κανένας εθνικός ηγέτης δεν είχε αναγνωρίσει δημοσίως την ευρεία προθυμία του κοινού να αποδεχθεί ένα προδιαγεγραμμένο αντίμετρο που υποσχόταν τον τερματισμό της πανδημίας, αλλά του οποίου οι μακροπρόθεσμες συνέπειες δεν ήταν πλήρως κατανοητές εκείνη την εποχή.
Αποφασίστηκε να επινοηθεί συμπεριφορική καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο ενίσχυσης των δεξιοτήτων αντιμετώπισης του κοινού, την παροχή υποστήριξης σε άτομα που πενθούν, την ενθάρρυνση μιας κατεύθυνσης προς τα εμπρός και την κάλυψη άλλων αναγκών ανάκαμψης SPARS.
Ο Πρόεδρος θα έβγαινε στον αέρα για να αναγνωρίσει το συναισθηματικό τίμημα της πανδημίας και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον κόσμο που παρέμεινε δυνατός. Θα μεταφέρει επίσης την εκτίμησή του για την τήρηση των συστάσεων για τη δημόσια υγεία, συμπεριλαμβανομένου του εμβολιασμού, για την επίσπευση του τέλους της πανδημίας, ενόψει της σημαντικής αβεβαιότητας.
Οι κορυφαίοι σύμβουλοι επικοινωνίας κινδύνου από τα CDC, τον FDA, το NIH και τη SAMHSA συζήτησαν ως ομάδα για το πώς να πλαισιώσουν καλύτερα τις παρατηρήσεις του Προέδρου. Η ομάδα συζήτησε έντονα εάν ήταν σκόπιμο για τον Πρόεδρο να αναγνωρίσει τη θυσία που είχαν κάνει οι λήπτες των εμβολίων για λογαριασμό των κοινοτήτων τους ή να τους παρηγορήσει στη θλίψη τους για αυτή τη θυσία.
Πολλοί πολιτικοί που συνδέονται με το πρόγραμμα εμβολιασμού και στελέχη της υγείας έχουν παραιτηθεί πρόσφατα. Πολλοί από αυτούς, παρόλο που είναι ακόμη νέοι, έχουν δηλώσει ότι δεν θα συνεχίσουν σε δημόσιες θέσεις. Η Jacinda Arden είναι η τελευταία. Μήπως σε αυτή την ομιλία παραίτησης ακούγεται σαν άτομο που αποφάσισε να αφήσει μια δουλειά που αγαπά από μόνη της; Ναι, οι δημοσκοπήσεις ήταν τρομερές, αλλά είναι σοκ για όλους ότι εγκαταλείπει οριστικά την πολιτική.
Είμαστε μάρτυρες του βιβλίου για τους απατεώνες του Γκόφμαν, στην πραγματική όμως ζωή; Οι απατεώνες εξαφανίζονται, αλλά αφήνουν μερικούς από τους άντρες τους στη θέση τους για να διαχειριστούν τη δημόσια οργή. Είναι οι πρόσφατες αποκαλύψεις μια προσεκτικά διαχειριζόμενη απελευθέρωση, αρκετή για να καθησυχαστούν τα θύματα;
Θα δούμε περισσότερες ανακοινώσεις που θα ευχαριστούν το κοινό για τις θυσίες του κατά τη διάρκεια της πανδημίας; Τα μηνύματα θα είναι παρόμοια με αυτά στο σενάριο SPARS, όπου οι εμβολιασμένοι είναι οι γενναίοι πολίτες που νίκησαν τον ιό, αλλά κάποιοι δυστυχώς θυσιάστηκαν στο όνομα της εΜπιστήμης;
Ακολουθείστε μας στα social media για να βλέπετε πρώτοι τα άρθρα μας