Δεν υπήρξε Πανδημία.. Ένα Δοκίμιο του Denis Rancourt που μας ήρθε μέσω μέιλ και κρίναμε σωστό να αναδείξουμε… Δεν παλεύουμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, απλά προσπαθούμε να παρουσιάζουμε άρθρα όσο το δυνατόν πιο δίκαια και με στόχο πάντα την ανάδειξη της αλήθειας.. Η γνώση είναι μεγάλη δύναμη και αυτό να μην το ξεχνάτε ποτέ…
Πολλοί από εμάς καταλήγουμε ανεξάρτητα σε αυτό το συμπέρασμα.
Η περίληψή μου είναι η εξής:
- Ότι ένας ιός κυκλοφορούσε σε όλη την υδρόγειο το 2019/20, ο οποίος μπορεί ή όχι να ήταν αποτέλεσμα έρευνας κέρδους λειτουργίας, η οποία ωστόσο δεν ήταν ιδιαίτερα νέα και διαφορετικά, αν αγνοούνταν, δεν θα είχε ουσιαστικό αντίκτυπο στην θνησιμότητα σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη χώρα
- ότι η ανταπόκριση στις ειδήσεις αυτού του ιού ήταν υπεύθυνη για τους θανάτους εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, αλλά μόνο ετοιμοθάνατων, των οποίων η ζωή περιορίστηκε κατά 6 έως 12 μήνες
- ότι αυτοί οι θάνατοι αποδόθηκαν στον ιό λόγω ακατάλληλης χρήσης του τεστ PCR σε πολύ υψηλό όριο κύκλων
- ότι αν οποιοσδήποτε άλλος ιός, έστω και κάποιος από τους 200 που προκαλούν το “κοινό κρυολόγημα” είχε ελεγχθεί μεμονωμένα με τον ίδιο τρόπο, η παρουσία του στον αποθανόντα θα είχε προκαλέσει τους ίδιους υποτιθέμενους θανάτους με την COVID.
- ότι ο αντίκτυπος αυτών των θανάτων πολιτικής θα είχε εξουδετερωθεί το επόμενο έτος θνησιμότητας, λόγω του φαινομένου “έλξης προς τα εμπρός”, εκτός από του “εμβολίου” που δημιούργησε μια νέα ομάδα επιταχυνόμενης θνησιμότητας
- ότι αυτοί οι θάνατοι από τα “εμβόλια” αποδόθηκαν ψευδώς στην COVID με τον ίδιο τρόπο, όπως η αρχική πανδημία
- ότι η υπερβάλλουσα θνησιμότητα τα χρόνια μετά την αρχική διακήρυξη μιας πανδημίας και την εισαγωγή της νέας θεραπείας για την αντιμετώπισή της, φαίνεται χαμηλότερη από ό,τι είναι πραγματικά, επειδή περιλαμβάνει το κρυφό έλλειμμα όσων πέθαναν πρόωρα το προηγούμενο έτος.
- ότι ακόμη και με όλα αυτά, ο βαθμός των χαμένων ετών ζωής (σε αντίθεση με τους απόλυτους θανάτους) δεν αποτέλεσε ποτέ επείγουσα κατάσταση, παρά τα πολύ χαμηλότερα ηλικιακά προφίλ θανάτων από το “εμβόλιο”, σε σύγκριση με τους θανάτους πριν.
Ακολουθούν μερικά γραφήματα των δεδομένων θνησιμότητας στην Αγγλία, που παρήγαγα πρόσφατα για κάποιον στο Twitter και χρησιμεύουν για την απεικόνιση:
Και παρακάτω είναι η ανεξάρτητη περιγραφή του Denis Rancourt. Προφανώς, δεν νομίζω ότι είναι καθόλου “ριζοσπαστική”, καθώς είναι ακριβώς το συμπέρασμα που αναγκάστηκα να βγάλω, έχοντας αναλύσει τόσα πολλά δεδομένα από όλο τον κόσμο.
Ίσως, είναι για εσάς;
Δεν υπήρξε Πανδημία
Αυτό είναι ριζοσπαστικό. Το δοκίμιο βασίζεται στη μαρτυρία μου στις 17 Μαΐου 2023 για το National Citizens Inquiry (NCI) στην Οττάβα του Καναδά, το βιβλίο μου 894 σελίδων με εκθέματα προς υποστήριξη αυτής της μαρτυρίας και τη συνεχιζόμενη έρευνά μας.
Είμαι ένας καταξιωμένος επιστήμονας, φυσικός και πρώην τακτικός καθηγητής Φυσικής και επικεφαλής επιστήμονας, αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα.
Έχω γράψει περισσότερες από 30 επιστημονικές εκθέσεις σχετικές με την COVID, ξεκινώντας από τις 18 Απριλίου 2020 για την Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών του Οντάριο (ocla.ca/covid) και πρόσφατα για μια νέα μη κερδοσκοπική εταιρεία (correlation‑canada.org/research). Επί του παρόντος, όλες οι εργασίες και οι συνεντεύξεις μου σχετικά με την COVID τεκμηριώνονται στον ιστότοπό μου, που δημιουργήθηκε για να παρακάμψει το μπαράζ της λογοκρισίας (denisrancourt.ca).
Εκτός από τις κριτικές ανασκοπήσεις της δημοσιευμένης επιστήμης, τα κύρια δεδομένα που αναλύουμε οι συνεργάτες μου και εγώ είναι η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες.
Η θνησιμότητα από κάθε αιτία κατά χρόνο (ημέρα, εβδομάδα, μήνα, έτος, περίοδο), ανά δικαιοδοσία (χώρα, πολιτεία, επαρχία, νομός) και με ατομικά χαρακτηριστικά του θανόντος (ηλικία, φύλο, φυλή, καταλύματα) είναι τα πιο αξιόπιστα δεδομένα για τον εντοπισμό και τον επιδημιολογικό χαρακτηρισμό γεγονότων που προκαλούν θάνατο και για τη μέτρηση του αντίκτυπου σε επίπεδο πληθυσμού οποιασδήποτε αύξησης ή κατάρρευσης των θανάτων από οποιαδήποτε αιτία.
Αυτά τα δεδομένα δεν υπόκεινται σε αναφορά μεροληψίας ή σε οποιαδήποτε μεροληψία στην απόδοση αιτιών θανάτου. Τα έχουμε χρησιμοποιήσει για να ανιχνεύσουμε και να χαρακτηρίσουμε την εποχικότητα, τα κύματα καύσωνα, τους σεισμούς, τις οικονομικές καταρρεύσεις, τους πολέμους, τη γήρανση του πληθυσμού, τη μακροπρόθεσμη κοινωνική ανάπτυξη και τις κοινωνικές επιθέσεις όπως αυτές που συμβαίνουν κατά την περίοδο της COVID, σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο και κατά την πρόσφατη ιστορία, 1900-σήμερα.
Είναι ενδιαφέρον ότι καμία από τις προωθημένες από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πανδημίες ιογενών αναπνευστικών ασθενειών (1957-58, “H2N2“; 1968, “H3N2“; 2009, “H1N1 ξανά”) δεν μπορεί να ανιχνευθεί στη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες οποιασδήποτε χώρας.
Σε αντίθεση με όλες τις άλλες αιτίες θανάτου που είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τη θνησιμότητα, αυτές οι λεγόμενες “πανδημίες” δεν προκάλεσαν καμία ανιχνεύσιμη αύξηση της θνησιμότητας, πουθενά.
Το μεγάλο συμβάν θνησιμότητας του 1918, το οποίο επιστρατεύτηκε ως “πανδημία ιογενούς αναπνευστικής νόσου” (“H1N1“), συνέβη πριν από την εφεύρεση των αντιβιοτικών και του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, κάτω από φρικτές μεταπολεμικές συνθήκες δημόσιας υγιεινής και οικονομικής πίεσης.
Οι θάνατοι του 1918 έχουν αποδειχθεί από την ιστοπαθολογία του διατηρημένου πνευμονικού ιστού ότι προκλήθηκαν από βακτηριακή πνευμονία. Αυτό φαίνεται σε αρκετές ανεξάρτητες και μη αμφισβητούμενες δημοσιευμένες μελέτες.
Η πρώτη μου έκθεση, που αναλύει τη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες δημοσιεύτηκε στις 2 Ιουνίου 2020, στο Research Gate που είναι επιρρεπές στη λογοκρισία και είχε τίτλο “Θνησιμότητα από όλες τις αιτίες κατά τη διάρκεια της COVID-19 – Καμία πανώλη και μια πιθανή υπογραφή μαζικής ανθρωποκτονίας από την απάντηση της κυβέρνησης”.
Έδειξε ότι τα καυτά σημεία ξαφνικών αυξήσεων της θνησιμότητας από κάθε αιτία εμφανίστηκαν μόνο σε συγκεκριμένες τοποθεσίες στον δυτικό κόσμο του βόρειου ημισφαιρίου, οι οποίες ήταν συγχρονισμένες με την κήρυξη πανδημίας της 11ης Μαρτίου 2020.
Ένας τέτοιος συγχρονισμός είναι αδύνατος εντός του υποτιθέμενου πλαισίου μιας εξαπλούμενης ιογενούς αναπνευστικής νόσου, με ή χωρίς αεροπλάνα, επειδή ο υπολογισμένος χρόνος από τη σπορά έως την αύξηση της θνησιμότητας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις τοπικές κοινωνικές συνθήκες, από αρκετούς μήνες έως χρόνια.
Απέδωσα τους υπερβάλλοντες θανάτους σε επιθετικά μέτρα και πρωτόκολλα νοσοκομειακής περίθαλψης, που ήταν γνωστό ότι εφαρμόστηκαν ξαφνικά εκείνη τη στιγμή σε αυτές τις τοποθεσίες.
Η δουλειά συνεχίστηκε σε μεγαλύτερο βάθος με συνεργάτες για αρκετά χρόνια και συνεχίζεται. Έχουμε δείξει επανειλημμένα ότι η υπερβάλλουσα θνησιμότητα τις περισσότερες φορές αρνήθηκε να περάσει τα εθνικά σύνορα και τις διακρατικές γραμμές. Ο αόρατος ιός στοχεύει φτωχούς και ανάπηρους και έχει διαβατήριο.
Επίσης, δεν σκοτώνει ποτέ, έως ότου οι κυβερνήσεις επιβάλουν κοινωνικοοικονομικούς μετασχηματισμούς και μετασχηματισμούς δομής περίθαλψης σε ευάλωτες ομάδες εντός του εγχώριου πληθυσμού.
Ακολουθούν τα συμπεράσματά μου, από τις λεπτομερείς μελέτες μας για τη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες κατά την περίοδο της COVID, σε συνδυασμό με κοινωνικοοικονομικά δεδομένα και δεδομένα της εκστρατείας εμβολιασμού:
- Εάν δεν υπήρχε πανδημική προπαγάνδα ή εξαναγκασμός και οι κυβερνήσεις και το ιατρικό κατεστημένο είχαν απλώς συνεχίσει τη δουλειά τους ως συνήθως, τότε δεν θα υπήρχε υπερβάλλουσα θνησιμότητα
- Δεν υπήρξε πανδημία που να προκαλεί υπερβάλλουσα θνησιμότητα
- Τα μέτρα προκάλεσαν υπερβάλλουσα θνησιμότητα
- Ο εμβολιασμός κατά της COVID-19 προκάλεσε υπερβάλλουσα θνησιμότητα
Όσον αφορά τα εμβόλια, ποσοτικοποιήσαμε πολλές περιπτώσεις στις οποίες η ταχεία εισαγωγή μιας δόσης στο επιβαλλόμενο πρόγραμμα εμβολίων ήταν ταυτόχρονη με μια κατά τα άλλα απροσδόκητη κορύφωση της θνησιμότητας από κάθε αιτία, κατά περιόδους στον εποχιακό κύκλο και κατά μεγέθη που δεν είχαν προηγουμένως παρατηρηθεί στην ιστορική καταγραφή της θνησιμότητας.
Με αυτόν τον τρόπο, δείξαμε ότι η εκστρατεία εμβολιασμού στην Ινδία προκάλεσε τον θάνατο 3,7 εκατομμυρίων ευάλωτων κατοίκων. Στις δυτικές χώρες, προσδιορίσαμε ποσοτικά το μέσο ποσοστό θανάτου όλων των ηλικιών να είναι 1 θάνατος για κάθε 2.000 ενέσεις, να αυξάνεται εκθετικά με την ηλικία (διπλασιαζόμενο κάθε επιπλέον 5 χρόνια) και να είναι τόσο μεγάλο, όσο 1 θάνατος για κάθε 100 ενέσεις για αυτούς 80 ετών και άνω. Υπολογίσαμε ότι τα εμβόλια είχαν σκοτώσει 13 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
Αν κάποιος αποδεχτεί τα παραπάνω αριθμημένα συμπεράσματά μου και τις αναλύσεις που έχουμε κάνει, τότε υπάρχουν πολλές συνέπειες για το πώς αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη και τι δεν συνέβη.
Πρώτον, ενώ οι επιδημίες θανατηφόρων λοιμώξεων είναι πολύ πραγματικές σε οίκους ευγηρίας, σε νοσοκομεία και σε άσχημες συνθήκες διαβίωσης, ο κίνδυνος πανδημίας από ιούς του αναπνευστικού που προωθείται από τη βιομηχανία “πανδημικής απόκρισης”, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, δεν είναι κάτι. Είναι πιθανότατα κατασκευασμένο και συντηρημένο για απώτερο σκοπό, εκτός από τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Δεύτερον, εκτός από τα φυσικά φαινόμενα (καύσωνες, σεισμοί, εκτεταμένες ξηρασίες μεγάλης κλίμακας), σημαντικά γεγονότα που επηρεάζουν αρνητικά τη θνησιμότητα είναι οι μεγάλες επιθέσεις σε οικιακούς πληθυσμούς, που επηρεάζουν ευάλωτους κατοίκους, όπως:
- ξαφνική καταστροφική οικονομική επιδείνωση (η Μεγάλη Ύφεση, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης),
- πόλεμος (συμπεριλαμβανομένης της αναδιάρθρωσης των κοινωνικών τάξεων),
- αυτοκρατορική ή οικονομική κατοχή και εκμετάλλευση (συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης κλίμακας εκμετάλλευσης της γης) και
- τα καλά τεκμηριωμένα μέτρα και οι καταστροφές που εφαρμόστηκαν κατά την περίοδο της COVID.
Διαφορετικά, σε μια σταθερή κοινωνία, η θνησιμότητα είναι εξαιρετικά σταθερή και δεν υπόκειται σε μεγάλες και γρήγορες αλλαγές. Δεν υπάρχει εμπειρική απόδειξη ότι μεγάλες αλλαγές στη θνησιμότητα μπορούν να προκληθούν από ξαφνικές εμφανίσεις νέων παθογόνων. Στη σύγχρονη εποχή του κυρίαρχου ανθρώπινου είδους, η ανθρωπότητα είναι ο χειρότερος εχθρός του, όχι η φύση.
Τρίτον, τα μέτρα καταναγκασμού που επιβάλλονται για τη μείωση του κινδύνου μετάδοσης (όπως αποστασιοποίηση, βέλη κατεύθυνσης, lockdown, απομόνωση, καραντίνα, φράγματα από πλεξιγκλάς, ασπίδες προσώπου και μάσκες προσώπου κλπ.) είναι εμφανώς αντιεπιστημονικά και η ίδια η υποκείμενη ανησυχία σχετικά με την “εξάπλωση” δεν ήταν ποτέ δικαιολογημένη και είναι παράλογη, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία σε αξιόπιστα δεδομένα θνησιμότητας ότι υπήρξε ποτέ ένα ιδιαίτερα λοιμογόνο παθογόνο.
Στην πραγματικότητα, η ίδια η έννοια της “εξάπλωσης” κατά την περίοδο της COVID καταρρίπτεται από τις χρονικές και χωρικές παραλλαγές της υπερβάλλουσας θνησιμότητας από κάθε αιτία, παντού όπου είναι επαρκώς ποσοτικοποιημένη, παγκοσμίως.
Για παράδειγμα, ο υποτιθέμενος ιός που “σκότωσε 1,3 εκατομμύρια φτωχούς και ανάπηρους κατοίκους των ΗΠΑ” δεν διέσχισε τα χερσαία σύνορα με τον Καναδά, άνω των 1.000 χιλιομέτρων, παρά τις συνεχείς και έντονες οικονομικές συναλλαγές.
Ομοίως, ο εικαζόμενος ιός που προκάλεσε ταυτόχρονα hotspots θνησιμότητας τον Μάρτιο-Απρίλιο-Μάιο του 2020 (όπως στη Νέα Υόρκη, την περιοχή της Μαδρίτης, το Λονδίνο, τη Στοκχόλμη και τη βόρεια Ιταλία) δεν εξαπλώθηκε πέρα από αυτά τα hotspots.
Είναι ενδιαφέρον ότι από αυτή την άποψη, οι ιστορικές εποχιακές διακυμάνσεις (περίοδος 12 μηνών) στη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες, γνωστές εδώ και περισσότερα από 100 χρόνια, αντιστρέφονται στο βόρειο και νότιο ημισφαίριο και δεν δείχνουν καμία ένδειξη “εξάπλωσης”.
Αντίθετα, αυτά τα μοτίβα, σε ένα δεδομένο ημισφαίριο, εμφανίζουν ταυτόχρονες αυξήσεις και μειώσεις της θνησιμότητας σε ολόκληρο το ημισφαίριο. Θα χρειαζόταν ο αιτιολογικός παράγοντας που “εξαπλώνεται” πάντα ακριβώς 6 μήνες για να περάσει στο άλλο ημισφαίριο, όπου και πάλι θα προκαλούσε αλλαγές στη θνησιμότητα, που είναι ταυτόχρονες σε όλο το ημισφαίριο;
Πολλοί επιδημιολόγοι έχουν καταλήξει εδώ και πολύ καιρό στο συμπέρασμα ότι η εξάπλωση εξ “επαφής” από άτομο σε άτομο των αναπνευστικών ασθενειών δεν μπορεί να εξηγήσει και διαψεύδεται από τα εποχιακά πρότυπα της θνησιμότητας από κάθε αιτία. Το γιατί τα CDC και όλοι οι άλλοι δεν γελοιοποιούνται συστηματικά από αυτή την άποψη, είναι πέρα από την κατανόησή μου.
Αντίθετα, εκτός των εξαιρετικά κακών συνθηκών διαβίωσης, θα πρέπει να κοιτάξουμε το σύνολο της δουλειάς του καθηγητή Sheldon Cohen και των συν-συγγραφέων του (ΗΠΑ), που διαπίστωσαν ότι δύο κυρίαρχοι παράγοντες ελέγχουν εάν οι σκόπιμα εκτεθειμένοι φοιτητές μολύνονται και τη σοβαρότητα της αναπνευστικής νόσου όταν έχουν μολυνθεί:
- βαθμός εμπειρίας ψυχολογικού στρες
- βαθμός κοινωνικής απομόνωσης
Ο αρνητικός αντίκτυπος του βιωμένου ψυχολογικού στρες στο ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένας μεγάλος τρέχων και καθιερωμένος τομέας επιστημονικής μελέτης, ο οποίος αγνοείται επιμελώς από τα συμφέροντα των παρασκευαστών εμβολίων και τώρα γνωρίζουμε ότι ο εν λόγω αντίκτυπος είναι δραματικά μεγαλύτερος σε ηλικιωμένα άτομα, όπου η διατροφή (οικολογία του μικροβιώματος του εντέρου) είναι ένας σημαντικός συν-παράγοντας.
Φυσικά, δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν αιτιολογικοί παράγοντες, όπως βακτήρια, που μπορούν να προκαλέσουν πνευμονία, ούτε ότι δεν υπάρχουν επικίνδυνες περιβαλλοντικές συγκεντρώσεις τέτοιων αιτιολογικών παραγόντων κοντά σε ευάλωτα άτομα, όπως σε νοσοκομεία και στα περιβόητα χέρια του υγειονομικού προσωπικού.
Τέταρτον, δεδομένου ότι το συμπέρασμά μας είναι ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπήρχε κάποιο ιδιαίτερα λοιμογόνο παθογόνο που προκαλούσε υπερβάλλουσα θνησιμότητα, η συζήτηση σχετικά με την έρευνα κέρδους λειτουργίας και ένα βιοόπλο που διέφυγε είναι άσχετη.
Δεν εννοώ ότι το Υπουργείο Άμυνας (DoD) δεν χρηματοδοτεί έρευνα κέρδους λειτουργίας και βιοόπλων (στο εξωτερικό, ειδικότερα), δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν πολλά διπλώματα ευρεσιτεχνίας στις ΗΠΑ για γενετικά τροποποιημένους μικροβιακούς οργανισμούς με πιθανές στρατιωτικές εφαρμογές και δεν εννοώ ότι δεν υπήρξαν προηγουμένως διαφυγές που επηρέασαν ή απελευθερώσεις βιολογικών φορέων και παθογόνων όπλων.
Για παράδειγμα, η διαμάχη για τη νόσο του Lyme στις ΗΠΑ μπορεί να είναι ένα παράδειγμα διαρροής βιοόπλων (βλ. το βιβλίο από το 2019 του Kris Newby “Bitten: The Secret History of Lyme Disease and Biological Weapons”).
Γενικά, για προφανείς λόγους, οποιοδήποτε παθογόνο είναι εξαιρετικά λοιμογόνο δεν θα είναι επίσης και εξαιρετικά μεταδοτικό. Υπάρχουν δισεκατομμύρια χρόνια σωρευτικών εξελικτικών πιέσεων ενάντια στην ύπαρξη οποιουδήποτε τέτοιου παθογόνου και αυτό το αποτέλεσμα είναι βαθιά κωδικοποιημένο σε όλες τις μορφές ζωής.
Επιπλέον, θα ήταν αυτοκτονικό για οποιοδήποτε καθεστώς να επιδιώκει σθεναρά να δημιουργήσει ένα τέτοιο παθογόνο. Τα βιοόπλα προορίζονται να παραδοθούν σε συγκεκριμένες περιοχές-στόχους, εκτός από την επιστημονική φαντασία, όπου ανοσία σε ένα βιοόπλο που είναι τόσο λοιμογόνο, όσο και εξαιρετικά μεταδοτικό, μπορεί να παραδοθεί αξιόπιστα στον πληθυσμό και στους στρατιώτες κάποιας χώρας.
Κατά την άποψή μου, αν σε κάτι η COVID πλησιάζει στο να είναι βιοόπλο, είναι η στρατιωτική ικανότητα μαζικής και επανειλημμένης διάθεσης μεμονωμένων ενέσεων, οι οποίες είναι φυσικοί φορείς για όποιες ουσίες το καθεστώς επιθυμεί να εγχύσει επιλεκτικά σε επιλεγμένους πληθυσμούς, επιβάλλοντας ταυτόχρονα ολοκληρωτική συμμόρφωση που αφορά το ίδιο το σώμα κάποιου, με την πρόφαση της προστασίας της δημόσιας υγείας.
Αυτό είναι το ίδιο καθεστώς που ασκεί πολέμους πλήρους καταστροφής εθνών και κοινωνικού αφανισμού, υπό την κάλυψη της διάδοσης της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των γυναικών. Και δεν εννοώ την Κίνα…
Πέμπτον, ξανά, δεδομένου ότι το συμπέρασμά μας είναι ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι υπήρχε κάποιο ιδιαίτερα λοιμογόνο παθογόνο που να προκαλεί υπερβάλλουσα θνησιμότητα, δεν χρειαζόταν κανένα ειδικό πρωτόκολλο θεραπείας, πέρα από τα συνηθισμένα, κατά περίπτωση, διαγνωστικά που ακολουθούνται από την καλύτερη προσέγγιση που επέλεξε ο κλινικός ιατρός.
Αντίθετα, φαύλα νέα πρωτόκολλα σκότωσαν ασθενείς σε hotspots που εφάρμοζαν αυτά τα πρωτόκολλα,κατά τους πρώτους μήνες της κηρυγμένης πανδημίας.
Ακολούθησαν σε πολλές πολιτείες επιβεβλημένα καταναγκαστικά κοινωνικά μέτρα, τα οποία ήταν αντίθετα με την ατομική υγεία: φόβος, πανικός, παράνοια, πρόκληση ψυχολογικού στρες, κοινωνική απομόνωση, αυτοθυματοποίηση, απώλεια εργασίας και εθελοντικής δραστηριότητας, απώλεια κοινωνικής θέσης, απώλεια απασχόλησης, πτώχευση επιχειρήσεων, απώλεια χρησιμότητας, απώλεια επιστατών, απώλεια χώρων και κινητικότητας, καταστολή της ελευθερίας της έκφρασης κλπ.
Μόνο η επαγγελματική τάξη τα πήγε καλύτερα, δούλευε άνετα από το σπίτι, κοντά στην οικογένεια, ενώ τροφοδοτήθηκε από μια στρατιά εξειδικευμένων υπηρεσιών παράδοσης κατ’ οίκον.
Δυστυχώς, το ιατρικό κατεστημένο δεν περιορίστηκε στην επίθεση και την απομόνωση των ευάλωτων ασθενών σε νοσοκομεία και εγκαταστάσεις περίθαλψης. Επίσης, απέσυρε συστηματικά την κανονική φροντίδα και επιτέθηκε σε γιατρούς που αρνήθηκαν να το κάνουν.
Σχεδόν σε ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο, οι συνταγές αντιβιοτικών μειώθηκαν και διατηρήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα, κατά περίπου το 50% των ποσοστών προ-COVID.
Αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες στις ΗΠΑ ιδίως, όπου:
- Τα στατιστικά των ίδιων των CDC, με βάση τα πιστοποιητικά θανάτου, έχουν περίπου στο 50% των περίπου ενός εκατομμυρίου θανάτων που σχετίζονται με την COVID την βακτηριακή πνευμονία ως καταγεγραμμένη συννοσηρότητα (υπήρξε μια τεράστια επιδημία βακτηριακής πνευμονίας στις ΗΠΑ, για την οποία κανείς δεν μίλησε)
- Οι νότιες φτωχές πολιτείες έχουν ιστορικά πολύ υψηλότερα ποσοστά συνταγογράφησης αντιβιοτικών (αυτό συνεπάγεται υψηλή ευαισθησία στη βακτηριακή πνευμονία)
- Η υπερβάλλουσα θνησιμότητα κατά την περίοδο της COVID συσχετίζεται πολύ ισχυρά (r=+0,86) — στην πραγματικότητα είναι ανάλογη με — την φτώχεια
Έκτον, δεδομένου ότι το συμπέρασμά μας είναι ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπήρχε κάποιο ιδιαίτερα λοιμογόνο παθογόνο που να προκαλεί υπερβάλλουσα θνησιμότητα, δεν υπήρχε λόγος δημόσιας υγείας για την ανάπτυξη και την διάθεση εμβολίων, ακόμη και αν αποδεχτεί κανείς την αδύναμη πρόταση ότι οποιοδήποτε εμβόλιο ήταν ποτέ αποτελεσματικό έναντι μιας υποτιθέμενης ιογενούς αναπνευστικής νόσου.
Προσθέστε σε αυτό ότι όλα τα εμβόλια είναι εγγενώς επικίνδυνα και τις ποσοτικοποιήσεις του ποσοστού θνησιμότητας των δόσεων εμβολίου που περιγράφηκαν παραπάνω και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα εμβόλια συνέβαλαν σημαντικά στην υπερβάλλουσα θνησιμότητα παντού όπου επιβλήθηκαν.
Συμπερασματικά, η υπερβάλλουσα θνησιμότητα δεν προκλήθηκε από κανένα ιδιαίτερα μολυσματικό νέο παθογόνο. Το αποτέλεσμα της λεγόμενης αντίδρασης στην COVID ήταν μια μαζική πολυεπίπεδη κρατική και ιατρογενής επίθεση εναντίον πληθυσμών και δομών υποστήριξης της κοινωνίας, που προκάλεσε όλη την υπερβάλλουσα θνησιμότητα, σε κάθε χώρα.
Είναι φυσικό τώρα να ρωτάμε “τι το οδήγησε αυτό;”, “ποιος ωφελήθηκε;” και “ποιες ομάδες υπέφεραν μόνιμα δομικά μειονεκτήματα;” Κατά την άποψή μου, η επίθεση της COVID μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο στα συμβιωτικά πλαίσια της γεωπολιτικής και των μεγάλων κοινωνικών ταξικών μετασχηματισμών. Η κυριαρχία και η εκμετάλλευση είναι οι οδηγοί. Η αποτυχημένη παγκόσμια ηγεμονία με επίκεντρο τις ΗΠΑ και οι μηχανορραφίες της δημιουργούν επικίνδυνες συνθήκες σχεδόν για όλους…
Φωτογραφία από Gerd Altmann από το Pixabay