Άνθρωποι που δεν βολεύονται στα προνόμια τους αλλά αντιδρούν στην αδικία είναι αυτοί που θα πρέπει να στηρίζονται αλλά και να προτάσσονται ως φωτεινά παραδείγματα σε μια κοινωνία που δυστυχώς έχει αλωθεί σε μεγάλο ποσοστό από σκοτεινές σκέψεις και μας απομακρύνει από αυτό που είμαστε… Άνθρωποι δηλαδή… Πάμε να δούμε μια ιστορία επάνω σε αυτήν τη σκέψη..
Σαν σήμερα πριν 55 χρόνια, στις 16 Οκτωβρίου του 1968 οι Αμερικανοί Ολυμπιονίκες Τόμυ Σμιθ και Τζο Κάρλος, υψώνουν στην απονομή τη γροθιά των μαύρων πανθήρων με το μαύρο γάντι, για να εκφράσουν την μαύρη δύναμη και ενότητα στην Αμερική.
Η ιστορία τους είναι γνωστή. Επέστρεψαν κακήν κακώς στις ΗΠΑ, τους αφαιρέθηκαν τα μετάλλια, τους απαγορεύτηκε η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Λιγότερο γνωστή όμως πολύ πιο σκοτεινή είναι η ιστορία του αγνώστου σε πολλούς Πίτερ Νόρμαν, που στάθηκε σου πλευρό τους.
Ο λευκός Αυστραλός Πίτερ Νόρμαν, που κατετάγη δεύτερος, ενημερωμένος από πριν για την κίνησή τους, τους συμπαραστέκεται φορώντας το σήμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποβάλλεται επίσης από την αυστραλιανή αποστολή.
Ο Νόρμαν επισήμως δέχτηκε σκληρή επίπληξη. Ανεπισήμως γνώρισε τη χλεύη και – το χειρότερο και την απαξίωση από τους συμπατριώτες του.
Το επίτευγμα του αντιμετωπίστηκε ως μη γενόμενο από τα αυστραλιανά ΜΜΕ, ενώ δεν του επιτραπεί ξανά να συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Εγκατέλειψε τον πρωταθλητισμό, ενώ ο ίδιος όσο και η οικογένειά του παρέμειναν στοχοποιημένοι για χρόνια.
Έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα στο ποδόσφαιρο, έπαθε γάγγραινα και παραλίγο να τον ακρωτηριάσουν.
Πέρασε χρόνια σε αμαξίδιο με συνέπεια να τον χτυπήσει η κατάθλιψη και ο αλκοολισμός.
Πέθανε το 2006 από καρδιακό επεισόδιο. Ο Σμιθ και ο Κάρλος ταξίδεψαν ως την Αυστραλία για να κουβαλήσουν το φέρετρό του.
Άνθρωποι σαν το Νόρμαν αξίζουν επίσης αναγνώριση, γιατί είναι αυτοί που δεν βολεύονται στα προνόμιά τους, αλλά αντιδρούν μπροστά στην αδικία. Και επειδή το σύστημα δεν πρόκειτε ποτέ να αναγνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους, γιατί του χαλάνε τη σούπα, το έργο πέφτει σε εμάς.. Η υποχρέωση είναι δική μας αν θέλουμε πραγματικά να δούμε ένα μέλλον πιο ανθρώπινο από αυτό που κάποιοι με αρρωστημένα μυαλά προσπαθούν να μας επιβάλλουν…. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε και άλλες τέτοιες ιστορίες να αναδείξουμε στο μέλλον…