Ζητάνε “Πανδημική Αμνηστία” και Συγχώρεση… Πρωτοσέλιδο του “The Atlantic” μας βάζει σε σκέψεις.. Το “Atlantic” έχει πρωτοσέλιδο άρθρο της καθηγήτριας Emily Oster, που ζητά “Πανδημική Αμνηστία”. Πόσο ενδιαφέρον… Το “The Atlantic” είναι ένα από τα πιο προοδευτικά και ωστόσο επιμελημένα έντυπα και δεν δημοσιεύουν σκουπίδια και τυχαίες σκέψεις. Και τώρα έχουν μία εξέχοντα συγγραφέα που ζητά “αμνηστία” και συγχώρεση.
Κανείς δεν ζητά αμνηστία για καλές πράξεις, σωστά;
Το άρθρο περιπλανάται και υφαίνει για να αποφύγει να αναφέρει οτιδήποτε συγκεκριμένο ως προς το τι θα ήταν η αμνηστία. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες ατάκες που θέλει να συγχωρεθούν το “The Atlantic”; Το άρθρο της Έμιλυ ΔΕΝ είναι σαφές.
Μιλάει, περιέργως, για ανθρώπους που φορούν εθελοντικά μάσκες:
Τον Απρίλιο του 2020, χωρίς τίποτα άλλο να κάνω, η οικογένειά μου έκανε έναν τεράστιο αριθμό πεζοποριών. Όλοι φορούσαμε υφασμάτινες μάσκες που είχα φτιάξει μόνη μου. Είχαμε ένα οικογενειακό σήμα χεριού, το οποίο θα χρησιμοποιούσε ο μπροστινός αν κάποιος πλησίαζε στο μονοπάτι και έπρεπε να φορέσουμε τις μάσκες μας. Μια φορά, όταν ένα άλλο παιδί πλησίασε πολύ τον 4χρονο τότε γιο μου σε μια γέφυρα, της φώναξε “ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”!
Αυτές οι προφυλάξεις ήταν εντελώς λανθασμένες. Τον Απρίλιο του 2020, κανείς δεν προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό περνώντας από κάποιον άλλον για πεζοπορία. Η μετάδοση σε εξωτερικό χώρο ήταν εξαιρετικά σπάνια. Οι υφασμάτινες μάσκες μας από παλιές μπαντάνες δεν θα έκαναν τίποτα, ούτως ή άλλως. Το θέμα όμως είναι: Δεν ξέραμε.
Στη συνέχεια, αναφέρει με σύγχυση “μη γνωρίζοντας τη σχετική αποτελεσματικότητα των εμβολίων Johnson & Johnson σε σχέση με τα mRNA”, λες και κάποιος χρειάζεται αμνηστία επειδή δεν γνωρίζει τέτοιες σχετικές αποτελεσματικότητες…
Ένα άλλο παράδειγμα: Όταν κυκλοφόρησαν τα εμβόλια, δεν είχαμε οριστικά δεδομένα σχετικά με τη σχετική αποτελεσματικότητα του εμβολίου Johnson & Johnson έναντι των επιλογών mRNA από την Pfizer και τη Moderna. Τα εμβόλια mRNA έχουν κερδίσει. Αλλά εκείνη την εποχή, πολλοί άνθρωποι στη δημόσια υγεία ήταν είτε ουδέτεροι, είτε εξέφραζαν μια προτίμηση για το J&J. Αυτό το λάθος δεν ήταν κακόβουλο. Ήταν το αποτέλεσμα της αβεβαιότητας.
Το άρθρο γίνεται πιο περίεργο, μιλώντας σοβαρά για προτάσεις “ένεσης χλωρίνης” σαν κάποιος να σκεφτόταν πραγματικά να το κάνει:
Προφανώς κάποιοι σκόπευαν να παραπλανήσουν και έκαναν άγρια ανεύθυνους ισχυρισμούς. Θυμάστε όταν η κοινότητα της δημόσιας υγείας χρειάστηκε να ξοδέψει πολύ χρόνο και πόρους, προτρέποντας τους Αμερικανούς να μην κάνουν ένεση στους εαυτούς τους με χλωρίνη; Αυτό ήταν κακό. Η παραπληροφόρηση ήταν και παραμένει, τεράστιο πρόβλημα. Αλλά τα περισσότερα λάθη έγιναν από ανθρώπους που εργάζονταν σοβαρά για το καλό της κοινωνίας.
Η καθ. Oster είναι ένα πολύ έξυπνο άτομο και, αναμφίβολα καταλαβαίνει ότι οι προτάσεις για την έγχυση χλωρίνης ήταν ψεύτικες και αποτελούν μέρος “εμβολιασμών κατά της παραπληροφόρησης”, μιας ψυχολογικής εκστρατείας που σκοπό έχει να κάνει τους σκεπτικιστές της Covid να φαίνονται ανόητοι.
Η συγγραφέας σίγουρα δεν δημοσίευσε αυτό το άρθρο του “The Atlantic” από ειλικρινή ανησυχία για τους νεφελώδεις υποστηρικτές των “ενέσεων χλωρίνης”. Θέλει κάποιες άλλες πράξεις – και κάποιοι άλλοι παίκτες – να συγχωρηθούν.
Δημοσίευσε το άρθρο της, πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές, γιατί ανησυχεί για τους απογοητευμένους που αρχίζουν να κάνουν ερωτήσεις. Ερωτήσεις, όπως πχ:
- Γιατί το εμβόλιο μου δεν λειτουργεί για μένα;
- Γιατί τραυματίστηκα εγώ/ο φίλος μου/ο συνάδελφός μου από το εμβόλιο και αγνοηθήκαμε από την ιατρική κοινότητα;
- Γιατί είμαι πιο άρρωστος από πριν;
- Γιατί έχω πολλαπλές λοιμώξεις από την Covid μετά τον εμβολιασμό;
- Μου είπαν ότι τα εμβόλια μου “σταματούν τη μετάδοση”, ενώ οι αρχές γνώριζαν ότι δεν το έκαναν
- Γιατί ακαταλόγιστα ιδιωτικά συμφέροντα ανέλαβαν το σύνολο της δημόσιας απάντησης;
- Γιατί τα παραπάνω ιδιωτικά συμφέροντα έβγαλαν τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η επιχείρησή μου χρεοκόπησε;
- Γιατί μου είπαν ψέματα από την τηλεόραση και τα μέσα ενημέρωσης, ενώ η αλήθεια αποσιωπήθηκε από τους γίγαντες του Διαδικτύου που επωφελήθηκαν από την πανδημία;
Η Emily σίγουρα δεν απαντά σε τέτοιες ερωτήσεις, αλλά αναμφίβολα γνωρίζει ότι τίθενται δημόσια και μάλιστα θα τεθούν κατά τη διάρκεια των εκλογών.
Μάλλον ανησυχεί, γιατί καταλαβαίνει ότι αυτές οι ερωτήσεις, αν τεθούν και διερευνηθούν, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές συνέπειες. Εξ ου και η έκκλησή της για αμνηστία…
Μπορούμε να έχουμε “Αμνηστία” αν δεν γνωρίζουμε το έγκλημα;
Οι προτάσεις για παροχή “αμνηστίας” στους παραβάτες, χωρίς να ταυτοποιούνται και οι παραβάσεις τους, είναι σαν να βάζετε ένα κάρο μπροστά από το άλογο.
Αμνηστία για ποιους αδίκους; Αμνηστία για τι; Η καθηγήτρια Oster δεν είναι ξεκάθαρη σε αυτό και ακόμη και εγώ, κάποιος που ενδιαφέρομαι για την πανδημία της Covid, δεν είμαι ακόμη σίγουρος για τον ακριβή κατάλογο των παραβατών της Covid. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να διερευνηθούν — και μόνο τότε μπορούμε να αποφασίσουμε εάν η αμνηστία είναι κατάλληλη.
Δεν πρέπει να συμβεί ποτέ ξανά
Γνωρίζουμε διαισθητικά ότι κάτι πήγε πολύ στραβά.
- Απελευθερώθηκε ένας εργαστηριακός ιός
- Το γεγονός της εργαστηριακής προέλευσής του καταπνίγηκε ως “αντιασιατικό δεξιό μίσος”
- Μας είπαν ότι μυστηριώδη εμβόλια “αναπτύχθηκαν αμέσως σε 2 ημέρες”, χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνολογία με ιστορικό ολικής αποτυχίας, ενάντια σε ένα παθογόνο (κορωνοϊό), κατά του οποίου δεν λειτούργησαν ποτέ εμβόλιαΗ μιζέρια των lockdowns, του κλεισίματος επιχειρήσεων, της κακοποίησης παιδιών με μάσκα κ.λπ., μας παρουσιάστηκε ως “οδός προς τον εμβολιασμό”
- Μας είπαν ψευδώς ότι πρέπει να κάνουμε εμβόλια, γιατί “σταματούν τη μετάδοση” και θα “τερματίσουν την πανδημία”
- Μας είπαν ψέματα για την ασφάλεια των εμβολίων
- Οι εναλλακτικές απόψεις καταπνίγηκαν και το κοινό έπεσε θύμα εκμετάλλευσης με ψυχολογικά κόλπα βιομηχανικής ποιότητας
- Το κοινό πάσχει τώρα από ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό καρκίνων, δραματικά μειωμένα ποσοστά γεννήσεων, κατακλυσμένα νοσοκομεία κλπ.
- Είμαι βέβαιος ότι μου λείπουν πολλές ακόμη απαίσιες γωνίες στην ιστορία της Covid-19
Ελπίζω ότι εσείς, αναγνώστες μου, θα συμφωνήσετε ότι τέτοια πράγματα δεν πρέπει να επαναληφθούν ποτέ. Εάν ναι, τότε η “απάντησή μας στην Covid” πρέπει να διερευνηθεί πλήρως και δημόσια από αμερόληπτα δικαστήρια.
Είναι δυνατόν όλοι να ενήργησαν προς το συμφέρον μας και τα λάθη να ήταν ακούσια; Πρέπει πρώτα να μάθουμε τι συνέβη για να έχουμε την απάντηση!
Μόνο μετά την έρευνα που θα αποκαλύψει τι συνέβη, θα μπορέσουμε να κρίνουμε εάν μια “αμνηστία” είναι κατάλληλη και αν ναι, για ποιον. ΟΧΙ πριν.
Εάν μια τέτοια έρευνα αποκαλύψει εγκλήματα, όπως παραβίαση των εθνικών νόμων ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τότε ελπίζω ότι τα δικαστήρια που έχουν συγκληθεί νομίμως, θα είναι σε θέση να αξιολογήσουν τις κατάλληλες νομικά κυρώσεις κατά των εμπλεκομένων ατόμων.
Πρέπει κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να αμνηστευτούν; Είναι ένα εύλογο ερώτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί — αλλά μόνο αφού μάθουμε τι συνέβη.
Τι νομίζετε; Γιατί αυτή η έκκληση για αμνηστία τώρα, από το “The Atlantic”;
- Διαβάστε επίσης – Μέλι και κανέλα: Ένα φάρμακο που οι γιατροί δεν θέλουν να ξέρουμε
Ακολουθείστε μας στα social media για να βλέπετε πρώτοι τα άρθρα μας