Γιατί τα Aυτοοδηγούμενα Aυτοκίνητα ΔΕΝ Eίναι το Mέλλον.. Φαίνεται ότι τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα ήταν πάντα το καυτό αντικείμενο για τους ανατρεπτικούς καινοτόμους στην αυτοκινητοβιομηχανία. Η εικόνα του να κάθεσαι αναπαυτικά, σε στυλ Minority Report, σε ένα κομψό νέο όχημα με ένα ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη που καθοδηγεί αβίαστα το αυτοκίνητό σου μέσα στην πόλη έχει μαγέψει πολλούς επενδυτές με βλέμμα σταρ.
Στην πραγματικότητα, πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν επενδυθεί στην τεχνολογία αυτοοδήγησης από τότε που προτάθηκε για πρώτη φορά σοβαρά. Αλλά τι έχουν λάβει αυτοί οι ελπιδοφόροι επενδυτές για τα χρήματά τους εκτός από μερικές φανταχτερές τεχνολογικές επιδείξεις; Γιατί τα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα ήταν τόσο δύσκολο να γίνουν ευρέως διαδεδομένα;
Οι επικριτές επισημαίνουν ότι η τεχνολογία είναι ανεπαρκής. Είναι σχεδόν αδύνατο για τους υπολογιστές να κατανοήσουν όλες τις αποχρώσεις του πραγματικού κόσμου που οι άνθρωποι οδηγοί πρέπει να ερμηνεύουν κάθε φορά που παίρνουν το τιμόνι. Κακοστρωμένοι δρόμοι, άβαφες γραμμές, ένα πεσμένο δέντρο… για τους ανθρώπους αυτά είναι πράγματα που μπορούμε να αναγνωρίσουμε γρήγορα και να προσαρμοστούμε σε αυτά. Ακόμη και για τους πιο εξελιγμένους εγκεφάλους τεχνητής νοημοσύνης, όμως, δεν υπάρχει σύγκριση. Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούν να πάνε στραβά και δεν μπορούν να τα προβλέψουν.
Ακόμα και ο Anthony Levandowski, συνιδρυτής του προγράμματος αυτόματης οδήγησης της Google, είναι αμφίβολος. Τα πλήρως αυτόνομα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα είναι “μια ψευδαίσθηση”, δήλωσε στο Bloomberg. Για κάθε επιτυχημένη επίδειξη, μπορεί να υπάρχουν δεκάδες αποτυχημένες. Μέχρι η τεχνητή νοημοσύνη να μπορέσει να συλλάβει όλο το πλαίσιο που απορροφά ο ανθρώπινος εγκέφαλος κατά την οδήγηση, θα εξακολουθεί να είναι μια τεχνολογία που θα είναι λιγότερο προσαρμόσιμη και πιο επιρρεπής σε ατυχήματα από την αντίστοιχη με ανθρώπινο μυαλό.
Είναι λοιπόν τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα απλώς μια μεγάλη απάτη; Λοιπόν… κάπως. Αν και ο Tom Cruise δεν πρόκειται να πηδήξει από το ένα αυτοοδηγούμενο αυτοκίνητο στο επόμενο σύντομα, η αυτοκινητοβιομηχανία έχει διανύσει πολύ δρόμο προς τα αυτοκίνητα με τη βοήθεια του οδηγού.
Η τρέχουσα τεχνολογία των αυτοοδηγούμενων αυτοκινήτων στην αγορά είναι αυτοκίνητα που “θα φρενάρουν αυτόματα για εσάς αν προβλέψουν σύγκρουση, αυτοκίνητα που σας βοηθούν να παραμείνετε στη λωρίδα σας και αυτοκίνητα που μπορούν να χειριστούν κυρίως την οδήγηση σε αυτοκινητόδρομο”. Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις όμως, εξακολουθεί να υπάρχει ένας άνθρωπος πίσω από το τιμόνι που επιβλέπει τα πάντα και αποφεύγει τα ατυχήματα.
Πέρα από τα τεχνολογικά εμπόδια, αν μπορέσουμε να αναπτύξουμε την τεχνητή νοημοσύνη που θα κάνει τα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα εξίσου ασφαλή με τα αυτοκίνητα που οδηγούνται από ανθρώπους, θα πρέπει να ξεπεράσουν αρκετά άλλα εμπόδια προτού γίνουν ευρέως διαδεδομένα.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο, ίσως, είναι το πρόβλημα της ευθύνης.
Την περασμένη εβδομάδα, ένας άνδρας στη Βόρεια Καρολίνα οδηγούσε τη νύχτα, ακολουθώντας το GPS του. Το GPS τον οδήγησε σε μια γέφυρα που ο άνδρας δεν μπορούσε να δει ότι ήταν ημιτελής. Στη συνέχεια έφυγε από τη γέφυρα, έπεσε ανάποδα στο ποτάμι που βρισκόταν από κάτω και πέθανε. Το GPS του δεν έδειξε ότι ένα τμήμα της γέφυρας είχε παρασυρθεί – αντιθέτως συνέχισε να την συνιστά άμυαλα ως την ταχύτερη διαδρομή.
Μετά το θάνατο του άνδρα, προέκυψαν ερωτήματα σχετικά με το ποιος θα έπρεπε να θεωρηθεί υπεύθυνος. Φταίει για όλα ο άνθρωπος; Μήπως έφταιγε η πόλη που δεν επισκεύασε τη γέφυρα; Το κράτος; Ο κατασκευαστής της γέφυρας; Τι γίνεται με την τεχνολογία GPS που έκανε λάθος; Θα έπρεπε να πληρώσουν; Δεν ήταν σαφές πού βρισκόταν το σφάλμα και για το λόγο αυτό, όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ήταν ευάλωτα σε αγωγές.
Μια άλλη είδηση από την περασμένη εβδομάδα: ένας δικηγόρος στην κομητεία Orange κατέθεσε ομαδική αγωγή κατά των Kia και Hyundai επειδή δεν διέθεταν συστήματα ακινητοποίησης κινητήρα στα οχήματα παλαιότερων μοντέλων τους. Αυτά τα συστήματα ακινητοποίησης θα εμπόδιζαν την εκκίνηση του κινητήρα χωρίς την παρουσία σχετικού κλειδιού.
Η έλλειψη αυτών των συσκευών, υποστήριξε ο δικηγόρος, έκανε τα Kia και τα Hyundais ευκολότερα στο να κλαπούν και αποτελούσαν δημοφιλείς στόχους για τους κλέφτες αυτοκινήτων, οι οποίοι στη συνέχεια χρησιμοποιούσαν τα κλεμμένα οχήματα για άλλα εγκλήματα. Αν και η αγωγή φαίνεται σαν μια προφανής περίπτωση ενοχοποίησης του θύματος αντί του εγκληματία, υπογραμμίζει επίσης πώς το ερώτημα “ποιος φταίει για τις ελλείψεις των αυτοκινήτων” απέχει πολύ από το να διευθετηθεί.
Ο κατάλογος των ευθυνών συνεχίζει επίσης να διευρύνεται. Η Εθνική Διοίκηση Μεταφορών και Ασφάλειας Αυτοκινήτων (NHTSA) έχει απαιτήσει μόνο όλο και περισσότερη υπευθυνότητα από τους κατασκευαστές αυτοκινήτων όσον αφορά τους κανονισμούς για την ασφάλεια των αυτοκινήτων με την πάροδο των ετών. Σύμφωνα με την NHTSA (που αποτελεί βραχίονα του Υπουργείου Μεταφορών), όλα τα οχήματα ΠΡΕΠΕΙ να περιλαμβάνουν συγκεκριμένους τύπους ζωνών ασφαλείας, ΠΡΕΠΕΙ να γνωστοποιούν τις τοποθεσίες όπου συναρμολογούνται όλα τα εξαρτήματά τους (μέσω του νόμου περί επισήμανσης), ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθούν όλους τους περιορισμούς της κυβερνοασφάλειας και αν προκύψει μια νέα ανάκληση ασφαλείας, ο κατασκευαστής ΠΡΕΠΕΙ να τα διορθώσει με δικά του έξοδα.
Σήμερα, περίπου ένα στα τέσσερα οχήματα που κυκλοφορούν στους δρόμους έχει μια ανεπίλυτη ανάκληση ασφαλείας, η οποία αυξάνεται κάθε χρόνο από την έναρξη του προγράμματος ανάκλησης. ενώ κάποιοι μπορεί να πουν ότι είναι καλό πράγμα να υπάρχει τόσο μεγάλη εποπτεία γύρω από την ασφάλεια, αποθαρρύνει επίσης πολύ τους κατασκευαστές από το να βάζουν το κεφάλι τους στη φωτιά για δυνητικά επικίνδυνες καινοτομίες.
Η EPA πιέζει επίσης τους κατασκευαστές οχημάτων με νέους κανονισμούς – αυστηροποιώντας τα πρότυπα εκπομπών και προσθέτοντας περιορισμούς που οι κατασκευαστές αυτοκινήτων δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να τηρήσουν. Όπως δήλωσε ο David Shepardson από το Reuters,
Οι νέοι κανόνες [που] τίθενται σε ισχύ από το έτος μοντέλου 2023… απαιτούν μείωση των εκπομπών των οχημάτων κατά 28,3% έως το 2026. Οι κανόνες θα είναι δύσκολο να τηρηθούν από τις αυτοκινητοβιομηχανίες, ιδίως από τις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες του Ντιτρόιτ. General Motors (GM.N), Ford Motor Co (F.N) και η μητρική της Chrysler Stellantis NV (STLA.MI).
Με όλη αυτή τη γραφειοκρατία, οι αυτοκινητοβιομηχανίες αισθάνονται ήδη το βάρος του μεγάλου αδελφού να πιέζει τους ώμους τους και θα ήταν απρόθυμοι να προχωρήσουν σε αυτοκινούμενα οχήματα χωρίς όλες τις ανησυχίες για την ασφάλεια να έχουν ελεγχθεί και εγκριθεί αυστηρά σε σημείο που να μπορούν να αποζημιωθούν επαρκώς από αγωγές.
Επιπλέον, τι θα συμβεί όταν ένα από αυτά τα πλήρως αυτόνομα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα πατήσει κατά λάθος κάποιον; Ακόμα και αν οι κατασκευαστές δεν μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνοι (πράγμα απίθανο), η χώρα μας που είναι γεμάτη αγωγές θα βρει κάποιον να κατηγορήσει. Και όταν το κάνουν, αυτός ο κάποιος θα πρέπει να πληρώσει πολλά. Αυτό ανοίγει την πόρτα για κάθε είδους αδίστακτη δραστηριότητα.
Οι άνθρωποι θα παίζουν με το σύστημα πηδώντας μπροστά από αυτοκινούμενα αυτοκίνητα και προσποιούμενοι ότι χτυπήθηκαν, ελπίζοντας σε άλλη μια μεγάλη πληρωμή. Τελικά, οι αγωγές θα συσσωρεύονται μέχρι οι νομοθέτες να προσπαθήσουν να διευθετήσουν το εύρος της ευθύνης για κάθε συμμετέχοντα, το οποίο στη συνέχεια θα αμφισβητηθεί, στη συνέχεια θα ασκηθεί έφεση, και στη συνέχεια το ζήτημα του ποιος είναι υπεύθυνος θα διαλυθεί στη χώρα της νομιμοποίησης, όπου λίγες καινοτομίες βγαίνουν ποτέ ζωντανές.
Ίσως σε μια άλλη χώρα με μια πιο έγκυρη κυβέρνηση, τα ζητήματα ευθύνης να μπορούν να ξεπεραστούν. Ή ίσως, τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα μπορούν να ελέγχονται εξ αποστάσεως από εργαζόμενους-εργάτες με τη χρήση VR ή κάτι τέτοιο (οπότε κάποιος εξακολουθεί να οδηγεί το αυτοκίνητο, απλώς δεν το κάνει από μέσα), και θα είναι υπεύθυνοι. Ωστόσο, το όνειρο των αυτοοδηγούμενων οχημάτων έχει ακόμη πολλά εμπόδια πριν γίνει πραγματικότητα στις ΗΠΑ και είναι κάτι που οι πρόθυμοι επενδυτές θα πρέπει να εξετάσουν πριν ανοίξουν το μπλοκ επιταγών τους.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ της τεχνολογίας που είναι δυνατή και της τεχνολογίας που είναι εφικτή. Ίσως τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα να καταστούν κάποια στιγμή εφικτά από καθαρά τεχνολογική άποψη. Ωστόσο, είναι πολύ πιο πιθανό να συνεχίσουμε να τα βλέπουμε μέσα από τον φακό μιας ταινίας του Χόλιγουντ και όχι μέσα από τον φακό του δικού μας παρμπρίζ.
***Δικτυογραφία:
Why Self-Driving Cars Are NOT The Future – coreysdigs.com
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Ακολουθείστε μας στα social media για να βλέπετε πρώτοι τα άρθρα μας