ΕΝΑ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ.. Ελληνικό κράτος δεν υπάρχει. Υπάρχει μια ολιγαρχία που συγκέντρωσε τα πάντα στα πόδια της (στην Αθήνα) και το μόνο που την ενδιαφέρει καθημερινά είναι η απόλαυση και η νομή της εξουσίας. Αυτό είναι το πρόβλημα. Λύνεται αν το συνειδητοποιήσει ο λαός. Θέλετε να υπάρχουμε ως λαός, ως έθνος, ως χώρα και ως ευνομούμενο κράτος; Α; ανοίξουμε τα μάτια μας στην κατεύθυνση που πρέπει.
του Παντελή Σαββίδη
Υπάρχουν δύο-ΜΟΝΟ- πράγματα που λειτουργούν καλά σ αυτήν την χώρα. Η εφορία και το σύστημα της μίζας. Σε αυτά είμαστε πρωταθλητές. Σε όλα τα άλλα κράτος δεν υπάρχει.
Εκμαυλισμένοι και ανίκανοι όλοι οι πρωθυπουργοί- και φυσικά οι ακόλουθοί τους υπουργοί-φρόντισαν να διαλύσουν κάθε κρατική δομή στην εκτός Αθηνών Ελλάδα ώστε να νέμονται την χώρα και τον λαό της ως το μεδούλι.
Θεσμοί και υπηρεσίες μεταφέρθηκαν απο όλη την Ελλάδα στην Αθήνα σε μια εποχή που το τοπικό και η τοπική αντιμετώπισή του έχουν τεράστια σημασία. Παράδειγμα οι πυρκαγιές.
Το αθηναϊκό κράτος δεν γνώριζε που είναι η Αλεξανδρούπολη. Την έβαλε στον χάρτη του απο την στιγμή που έδειξαν ενδιαφέρον οι Αμερικανοί. Οι δεδομένοι ακολούθησαν τον αφέντη.
Αποτέλεσμα, όχι μόνο, να ερημώνει μια ακριτική περιοχή την οποία το κράτος έπρεπε να φυλάσσει ως κόρην οφθαλμού αλλά να εγκαταλείπεται και η φύλαξη των συνόρων με αποτέλεσμα την ελεύθερη, ουσιαστικά, είσοδο χιλιάδων μεταναστών καθημερινά.
Το πρόβλημα κατέστη τόσο οξύ ώστε οι πολίτες των ακριτικών περιοχών πήραν σε μερικές περιπτώσεις τον νόμο στα χέρια τους με αφορμή τις πυρκαγιές. Από μακριά, πρέπει να είναι κάποιος επιφυλακτικός στην καταδίκη τέτοιων ενεργειών που αναλαμβάνονται για να καλύψουν την απουσία του κράτους. Η αγωνία της επιβίωσης των ακριτών δεν μπορεί να παραβλεφθεί.
Η θέση μου, όμως, είναι πως ακόμη και αν παράνομα εισελθόντες στην Ελλάδα μετανάστες συλλαμβάνονται από πολίτες δεν πρέπει η συμπεριφορά απέναντί τους να ξεπερνά τις παραδόσεις του λαού μας, ακόμη και αν έχουν υπερβεί, προ πολλού, τα όρια της αγανάκτησης.
Ο οικονομικός μετανάστης εργαλειοποιείται εύκολα. Μπορεί να κάνει ό,τι του υποδειχθεί προκειμένου να βγει απο την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, με την βούλησή του, ναι. Αναζητώντας, όμως, μια καλύτερη ζωή. (εξαιρούνται βέβαια αυτοί που δεν είναι οικονομικοί μετανάστες, αλλά στρατός που μπαίνει στη χώρα μας για να κάνει ζημιά)
Αλλά στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού φταίει το ελληνικό κράτος. Και εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Αυτό είναι που δεν πήρε μέτρα, εξ αρχής, λόγω διαφόρων ιδεοληψιών ή δεσμεύσεών του ή ανικανότητάς του και αυτό έχει εγκαταλείψει τις διάφορες περιφέρειες της χώρας και έχει συγκεντρώσει και τον κόσμο και τις αρμοδιότητες και την εξουσία στο γνωστό αθηναϊκό τρίγωνο. Δεν υπάρχει τίποτε που να λειτουργεί εκτός Αθηνών.
Θέλουν να φτιάξουν την Αθήνα μια πόλη 7 ως 8 εκατομμυρίων με το σύνολο των δραστηριοτήτων εκεί και την υπόλοιπη Ελλάδα, αν μείνει, να λειτουργεί ως αποικία. Θέλουν να βάλουν την πόλη τους στον παγκόσμιο χάρτη πόλεων που θα καταστούν στο προσεχές μέλλον τα κέντρα μια ομογενοποιημένης παγκόσμιας κοινωνίας. Σήμερα δεν είναι. Για να μπει πρέπει να ικανοποιεί ορισμένες προϋποθέσεις πληθυσμού και υποδομών.
Τα αποτελέσματα που βλέπουμε-μεταξύ των οποίων και οι φωτιές- είναι συνέπεια αυτής της μεθόδευσης. Και η μεθόδευση έχει αρχίσει εδώ και χρόνια.
Τα κράτη υπάρχουν για να παρέχουν ασφάλεια στους πολίτες τους. Αυτός είναι ο κύριος στόχος τους. Όταν δεν το πετυχαίνουν είναι αποτυχημένα. Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποτύχει πλήρως στον τομέα αυτό.
Στην ανικανότητά της και στην πολιτική της να τα συγκεντρώσει όλα στη Αθήνα και στην αδιαφορία της για οτιδήποτε γίνεται στην περιφέρεια πρέπει να εστιάσουμε και όχι σε μερικούς ταλαίπωρους ανθρώπους που ζούν μονίμως στο περιθώριο της ιστορίας.
Ακόμη και όταν μερικοί απο αυτούς εργαλειοποιούνται. Το ελληνικό κράτος, με την ανικανότητά του επέτρεψε την εργαλειοποίησή τους.
Μεταφορά της διοικητικής πρωτεύουσας στην Αλεξανδρούπολη και καθιέρωση της Αθήνας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας (έχει και μια ιστορική αναφορά έστω και αν ο πολιτισμός που ανέπτυξε έγινε σε βάρος των Ελλήνων της εποχής της). Και οικονομική πρωτεύουσα η Θεσσαλονίκη.
Αυτές είναι άμεσες προτεραιότητες.
Διοικητικά κέντρα του κράτους πρέπει να μεταφερθούν, άμεσα στη Θράκη.
Αυστηρά μέτρα για περιορισμό του πληθυσμού της Αθήνας στα 2,5 με 3 εκατομμύρια κατοίκους.
Κατάργηση του Καλλικράτη και επαναφορά του Καποδίστρια σε ό,τι αφορά την διοικητική δομή της χώρας.
Και αυστηροί νόμοι σε καταχρήσεις και διαφθορά. Δημοτικός ή κρατικός αξιωματούχος που συλλαμβάνεται με την γίδα στον ώμο τιμωρείται με αυστηρή φυλάκιση και κατάσχεση του συνόλου της περιουσίας του. Και, φυσικά, το ίδιο θα ισχύει και για τον πολιτικό ή τον υπουργό.
Καθιέρωση μιας θητείας εκάστου στη βουλή και περιορισμός των βουλευτών στους 100. Ο λόγος του υπερβολικού αριθμού τους δεν ισχύει. Καμιά επιτροπή της βουλής δεν λειτουργεί ουσιαστικά. Όλα γίνονται και αποφασίζονται στα κομματικά γραφεία.
Και αφού θα αποκεντρωθούν οι αρμοδιότητες, υπουργικό συμβούλιο το πολύ 15 μελών.
Σε αυτά εστιάστε για να λύσουμε το πρόβλημά μας. Εδώ βρίσκεται η αιτία του κακού Αυτό το κράτος με αυτο το πολιτικό προσωπικό μας παραδίδει στους Τούρκους και δήλωσε δεδομένο στους Αμερικανούς. Τους δεδομένους κανείς δεν τους σέβεται. Και όλοι παίζουν μαζί τους.
Αυτή την πολιτική τάξη να ανατρέψουμε. Και τότε, δεν θα χρειαστεί να εφαρμόζουμε εμείς τον νόμο. Όπως σε όλα τα ευνομούμενα κράτη θα υπάρχουν υπηρεσίες που θα το κάνουν. Και θα το κάνουν αποτελεσματικά. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε ευνομούμενο κράτος, ούτε κράτος δικαίου. Είναι ένας μεταοθωμανικός αχταρμάς στον οποίο κυριαρχούν οι κοτσαμπάσηδες με οθωμανικές λογικές. Γνωρίζω ότι σας ενοχλεί να το ακούτε. Αλλά επειδή δεν θέλετε να το ακούσετε βρισκόμαστε σε αυτά τα χάλια.
Το πρόβλημα είναι η κάστα που αναπαράγει την λογική ενός αθηναϊκού κράτους δυνάστη για να νέμεται την εξουσία και να πλουτίζει απο την διαφθορά.
Ας μην χάνουμε την ουσία. Διαφορετικά αναπαράγουμε τον δυνάστη μας.
Ελληνικό κράτος δεν υπάρχει. Υπάρχει μια ολιγαρχία που συγκέντρωσε τα πάντα στα πόδια της (στην Αθήνα) και το μόνο που την ενδιαφέρει καθημερινά είναι η απόλαυση και η νομή της εξουσίας.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Λύνεται αν το συνειδητοποιήσει ο λαός. Θέλετε να υπάρχουμε ως λαός, ως έθνος, ως χώρα και ως ευνομούμενο κράτος; Α; ανοίξουμε τα μάτια μας στην κατεύθυνση που πρέπει.