Αυτός είναι ο λόγος που κάποια εμβόλια έχουν σοβαρές παρενέργειες και κάποια όχι.. Οι κακές παρτίδες εμβολίων της Pfizer αντιπροσωπεύουν το 4,2% των δόσεων, αλλά το 71% των σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών..
*του Peter A. McCullough, MD, MPH*
Με ρωτούν συνήθως: γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι που έκαναν τα εμβόλια κατά της COVID-19 είναι φαινομενικά καλά, ενώ άλλοι παθαίνουν καρδιακή βλάβη, εγκεφαλικά επεισόδια, θρόμβους αίματος και καταλήγουν ανάπηροι ή νεκροί; Υπήρχε η υποψία για πολλούς μήνες ότι μπορεί να υπάρχουν παραλλαγές σε παρτίδες εμβολίων, που θα μπορούσαν να εξηγήσουν εν μέρει αυτές τις παρατηρήσεις.
Σύμφωνα με την Άδεια Χρήσης Έκτακτης Ανάγκης, οι εταιρείες εμβολίων και οι υπεργολάβοι τους δεν πραγματοποιούν καμία επιθεώρηση των τελικών γεμισμένων φιαλιδίων. Αυτό είναι πρωτοφανές για ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο προϊόν οποιουδήποτε τύπου. Είναι πιθανό τα λιπονανοσωματίδια να συσσωματώνονται σε εναιώρημα και έτσι ορισμένες παρτίδες μπορεί να περιέχουν περισσότερο mRNA από άλλες.
Παρομοίως, δεδομένου ότι το μέγεθος της παρτίδας ποικίλλει με την πάροδο του χρόνου, είναι πιθανό οι προσμείξεις από τη διαδικασία παραγωγής να συγκεντρώνονται σε ορισμένες μικρότερες παρτίδες, σε σύγκριση με μεγαλύτερες.
Το ζήτημα της μόλυνσης ήρθε στο φως, καθώς η Ιαπωνία απέρριψε εκατομμύρια δόσεις, όταν εμφανίστηκαν ορατά υπολείμματα στο κάτω μέρος των φιαλιδίων. Επιπλέον, δεδομένου ότι τα μεταλλικά σφαιρίδια χρησιμοποιούνται από τους εργολάβους βιοάμυνας, είναι πιθανό ότι μικρότερες αρχικές παρτίδες θα μπορούσαν να είχαν μαγνητικά υπολείμματα, που εξηγούσαν τον “μαγνητισμό” στο βραχίονα όπου δόθηκε η δόση, όπως αναφέρθηκε νωρίς στην εκστρατεία εμβολιασμού.
Μια αναφορά από τους Schmeling et al., που χρησιμοποίησαν το εμβόλιο της Pfizer BNT162b2 για την COVID-19, διαπίστωσε ότι το 71% των σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών προήλθε από το 4,2% των δόσεων (παρτίδες υψηλού κινδύνου), ενώ αντίθετα <1% αυτών των συμβάντων προήλθε από το 32,1% των δόσεων (παρτίδες χαμηλού κινδύνου).
Η διακύμανση που εξηγήθηκε για τις παρτίδες υψηλού και μέτριου κινδύνου ήταν 78% και 89%, αντίστοιχα. Έτσι, όσο περισσότερες δόσεις χορηγήθηκαν από αυτά τα φιαλίδια, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο αριθμός των παρενεργειών που αναφέρθηκαν. Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος του κινδύνου βρίσκεται στη δόση και όχι στο άτομο που την έλαβε.
Αυτά είναι κρίσιμα και σημαντικά αποτελέσματα. Υπονοούν ότι η καταστροφή του εμβολίου για την COVID-19 είναι πράγματι πρόβλημα του ίδιου του προϊόντος και δεν οφείλεται στην ευαισθησία των ασθενών στις περισσότερες των περιπτώσεων. Επιπλέον, η έλλειψη επιθεωρήσεων έχει οδηγήσει σε καταστροφή στο θέμα της ασφαλείας. Μερικοί άτυχοι ασθενείς λαμβάνουν πάρα πολύ mRNA, μολυσματικές ουσίες ή και τα δύο και έτσι εκτίθενται σε επιβλαβείς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, θανατηφόρες ενέσεις.